Sander Donkers, de man met een hekel aan die pleurismuziek daar, maakte ADE leuk met wat chemische middelen. Alles werd er leuker van – de PvdA, Dirkie Kuyt, het vrijhandelsakkoord én het Vaticaan! Tja, tot twee dagen later.

De hoofdstad was een week lang het epicentrum van de mondiale dancewereld, en wie was erbij? Jawel: yours truly, hartstochtelijk liefhebber van zo’n beetje alle muziekstijlen op deze planeet, behálve dan toch van minstens vijfennegentig procent van de elektronische varianten, en zeker niet van de desbetreffende tandartsboor meets kapotte stofzuiger-ruis die de dj van dienst op ziedend volume over ons uitstortte in een kille, kale loods in Amsterdam-Noord. Dit alles nadat ik enige uren had staan wachten in, respectievelijk, de lange rij om van top tot teen gefouilleerd te worden, de lange rij om voor zes euri’s een verdomd ingewikkeld bedienbaar kluisje te bemachtigen en de lange rij voor muntjes.

Het was, kortom, allemaal ongelooflijk verschrikkelijk....