Als er niet voor geslacht hoeft te worden, is kannibalisme misschien zelfs wenselijk

Waar zou een boerkini eigenlijk verboden zijn in de Franse badplaatsen: in de zee vast, en op het zand, maar ook op de boulevard en nog weer iets verderop in het stadje? – Anoniem behandelen
Ik vrees op het strand. Ach, de symboolpolitiek die niets is dan verkapt racisme. Men durft niet te zeggen: wij willen geen moslims op onze stranden. Men zegt: wij willen geen boerkini’s. Wie zich daar niet bewust van is, is dom of kwaadaardig.

Gezien uw omzwervingen op slagvelden en in slachthuizen, hoe kijkt u aan tegen kannibalisme? – Godfried Leo, Amsterdam
Ik weet niet of het eten van mensen moreel gezien schandelijker is dan het eten van varkens, zeker als er geen mensen voor gedood hoeven te worden. Als er niet voor geslacht hoeft te worden, is kannibalisme moreel gezien te verdedigen en misschien zelfs wenselijk.

Stel dat iemand bij een verkeersongeluk omkomt, een relatief jonge vent, die heeft gezegd: ‘Als ik doodga wil ik niet aan de wetenschap ter beschikking worden gesteld, ik wil ook niet worden gecremeerd, ik wil dat mijn allerliefste mij samen met haar minnaar opeet.’

Dan vind ik dat een chefkok het lichaam van de jonge vent smakelijk moet bereiden en dat zijn allerliefste en haar minnaar de vent moeten verorberen, maar er mogen ook andere mensen mee-eten. Zie: The Cook, the Thief, His Wife & Her Lover van Greenaway.

Hartelijk dank voor uw antwoord op mijn vraag over schrijven. Uiteraard is spanning een relatief begrip en leven is spanning. Toch lijkt me dat leven en schrijven niet los van elkaar staan. U schreef daar zelf onlangs nog over ‘Als je wilt schrijven zet je je eigen leven in of je stopt ermee’ over I love Dick van Chris Kraus. Hierbij gaat het dan wel om een roman, maar toch. Schrijven, ook van korte teksten, is toch deels ambacht en deels zelfverwezenlijking? Zelfs als je door te schrijven ‘stopt met leven’ is dat een vorm van leven. Misschien zou je zelfs kunnen stellen dat schrijven een concretisering van leven is? Misschien schrijft Sisyphus omhoog zeulend met zijn steen en schrijft hij af en toe een stukje onderaan de berg? Elke keer dat de acteur ten tonele verschijnt, staat het zweet op zijn rug, maar misschien went hij er wel aan. Ik hoop het. Dat u schrijft dat het reuze meevalt, geeft in ieder geval goede moed. – Een beginneling (anoniem wegens zweetlucht)
Zweetlucht kan erotiserend zijn. Zelfverwezenlijking vind ik een moeilijk woord in dit verband. Is het leven niet voor een groot deel zelfverwezenlijking? Verwezenlijk ik mezelf als ik schrijf? Eerder bestrijd ik de leegte en neem wraak op die leegte, eerder verwezenlijk ik de weemoed. Tenzij de mens niet meer is dan een mix van zweet, leegte en weemoed. En verlangen uiteraard.

Om te beginnen heb je overmoed nodig. Om door te gaan heb je discipline nodig. Om niet op te geven heb je geloof nodig. Om jezelf niet al te serieus te nemen, heb je zelfrelativeringsvermogen nodig en nieuwsgierigheid. Om iets af te maken heb je eerzucht nodig. Als u dit in het achterhoofd houdt, komt alles goed.

Klopt het dat donkergroen eigenlijk iedereen heel goed staat? – Lotte, Breukelen
Niet dat ik weet. Ik zou eerder zeggen, zwart staat iedereen goed. Moet ik meer donkergroen dragen?

Het valt me op hoeveel ik in het contact negatieve dingen over weer anderen zeg (roddel!), waarom toch? Ik denk vaak: als ik dat niet zeg, dan klopt het beeld dat mijn gesprekspartner van diegene heeft niet, en dat is niet goed. – Naam en adres bij redactie bekend
Ik ken slechts weinig mensen die echt niet roddelen. Zolang uw geroddel enigszins op waarheid berust, mag veel. U moet altijd denken: stel dat degene over wie ik roddel alles stiekem mee kon luisteren, zou hij dan nog met mij aan tafel willen zitten? Is het antwoord ‘ja’, dan hoeft u zich nergens zorgen om te maken.