<div class="lead">Ineens zie je overal stukken over de zorgelijke staat waarin de hedendaagse man zou verkeren. Erg degelijk lijken deze onderzoekjes niet.</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Zoals je vroeger knikkertijd had, zo is het nu met vaste regelmaat man-in-de-war-tijd. Je weet niet waar het vandaan komt, maar ineens zie je overal stukken over de zorgelijke staat waarin de hedendaagse man zou verkeren.</p>
</p></div>
<p>In het <em>Volkskrant magazine</em> mocht Jan Heemskerk, oud-hoofdredacteur van <em>Playboy</em>, onlangs drie pagina’s volschrijven. Met droge ogen beweerde hij daar dat de toegenomen gelijkheid tussen man en vrouw desastreuze gevolgen heeft voor ons seksleven. Zulks was namelijk gebleken ‘uit onderzoek’, waarbij hij een ‘onfeilbaar geresearcht en rijkelijk gedocumenteerd’ essay uit <em>The New York Times </em>opvoerde als kroongetuige. (Volkomen ten onrechte, kan ik melden. Genoemd essay blinkt uit in particuliere anekdotes, gelardeerd met ervaringen uit de psychotherapeutische praktijk.) Verder bewijs vond hij in privéobservaties en in gesprekken met ‘veel vrouwen in mijn omgeving’, in het bijzonder met ‘mijn vriendin S.’ en ‘vriendin H.’.</p>
<div class="image center"><img decoding="async" src="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2015/08/30fbb495-6836-4a71-a01d-628330e31dc0_baardklein.jpg" width="800" height="600"alt="" border="0" /></div>
<p>Vorige week boog <em>De Groene Amsterdammer </em>zich over het thema, onder de geestige kop ‘De vrouw met de baard’. Ook redacteur Joost de Vries putte rijkelijk uit privéobservaties, ook hij was reuze onder de indruk van dat essay in <em>The New York Times</em>. Ten bewijze voerde hij tevens films en tv-series aan, én het boek <em>The End of Men</em> van Hanna Rosin, dat hij bloed­serieus bleek te nemen. (Volkomen ten onrechte, kan ik ­melden. Zelden een werkje gelezen dat zo rammelend zijn gelijk tracht te halen.) Geen ­wonder dus dat De Vries’ conclusie luidde: man en vrouw behoren ­weliswaar tot ­‘dezelfde diersoort’ maar zijn ‘andere variaties’ – <em>equal but sepa­rate.</em> ‘En wanneer je alleen op dat<em> equal </em>inzet en het <em>seperate </em>ontkent, gaan andere dingen broeien.’</p>
<div class="wpg-element streamer">
<blockquote>
<p>Blijkbaar vraagt niemand ter redactie zich ooit af: wat zeggen die paar vriendinnen welbeschouwd?</p>
</blockquote>
</div>
<p>Jongens, jongens, doe dat nou niet. Kijk, ik begrijp best dat het duiden van de tijdgeest, zeker <em>in sexualibus</em>, geen sinecure is. Maar als je je eraan waagt, hoef je toch niet in de valkuil te vallen waarin onze collega’s bij de vrouwenglossy’s gedurig vallen? Zodra die immers een trend in de relationele sfeer signaleren, dienen eigen ervaringen plus die van achternaamloze of met initiaal getooide vriendinnen als voornaamste bron. Verwijzingen naar films en tv-series zijn al even gebruikelijk. Het zinnetje ‘Uit onderzoek blijkt&#8230;’ ontbreekt nimmer. Noch een ‘relatietherapeut’ die een en ander maar wat graag beaamt.</p>
<p>Blijkbaar vraagt niemand ter redactie zich ooit af: wat zeggen die paar vriendinnen welbeschouwd? Hoezo een tv-serie of film gebruiken als bron? Is het aangehaalde onderzoek wel degelijk genoeg? Laat staan: wat zijn de bevindingen van een relatietherapeut – die per definitie alleen de probleemgevallen in zijn spreekkamer ziet – eigenlijk waard?</p>
<p>Ik wil best geloven dat de hedendaagse man in de war is. Maar eerst moet ik het zien.</p>


Gerelateerd