Tienduizenden burgers protesteerden de afgelopen weken tegen racisme en politiegeweld. Nederland werd erdoor verrast, maar eigenlijk is het alleen maar logisch dat we na eeuwenlange onderdrukking, institutioneel en systemisch racisme eindelijk opstaan. Het kookpunt is bereikt.

Als persoon van kleur definieert het racisme dat je wordt aangedaan jou niet, maar helaas maakt het wel een onlosmakelijk onderdeel van je leven uit. Daarom vind ik het vaak moeilijk te antwoorden als ik gevraagd word wanneer ik voor het eerst racistisch werd bejegend.

Ik herinner me dat ik een jaar of zeven was en met mijn familie naar de kerk ging. Zij waren gestoken in Afrikaanse creaties van roestbruine Ankara print en liepen in een vrolijke parade de kerk uit. Een paar oudere witte kerkbezoekers keken ons afkeurend na. ‘Best mooi, maar we zijn hier in Nederland. Moet dat?’ snauwde er een.

We worden tot ‘Ander’ gemaakt en vervolgens beoordeeld aan de hand van het beeld dat de dominante groep...