In filmmuseum EYE opende dit weekend een retrospectief over de Nederlandse cameraman Robby Müller. Bescheidenheid en beleefdheid zijn de meest treffende omschrijvingen van zijn werk.

Het EYE Filmmuseum eert Neerlands grootste cameraman, Robby Müller. Maar hoe doe je dat? Dat is niet gemakkelijk, zoals ik al eerder constateerde. Meestal leggen we – kijker, criticus en programmeur – de verantwoordelijkheid voor een film bij de regisseur. We zijn niet echt gewend specifiek op de cameraman te letten. Bovendien: Robby Müller (1940) heeft vanaf de jaren zestig tot begin deze eeuw op het eerste gezicht heel uiteenlopende visuele werelden gecreëerd.

Want leg de kleurrijke film-noir van Wim Wenders’ Der amerikanische Freund naast het mystieke zwart-wit van Jim Jarmusch’ Dead Man of de honderd digitale camera’s in Lars von Triers Dancer in the Dark en wie zou denken dat die allemaal door dezelfde persoon zijn gefilmd?

Het is logisch dat EYE daarom met Wim, Jim en Lars...