Hardloopster Adrienne Herzog is voorlopig geschorst na een positieve dopingtest. Dat heeft de Atletiekunie vandaag bekend gemaakt. Afgelopen zomer publiceerde Vrij Nederland een artikel waarin e-mails werden onthuld die de atlete onder een schuilnaam had gestuurd naar een Mexicaanse dopingleverancier. Herzog ontkende toen dat de e-mails van haar afkomstig waren.

‘Ik hoop dat ik de 24 ampullen van 4000 iu epo zo snel mogelijk kan ontvangen. Bedankt. Groeten, Adrienne.’ Het is 13 oktober 2011, een paar minuten voor vijf in de middag, als de Nederlandse atlete Adrienne Herzog per e-mail het uiterst verboden middel epo bestelt bij een dopinghandelaar uit Mexico.

Wekenlang correspondeert ze met een wonderdokter onder de valse naam Sophie Delilah (een Franse zangeres), maar als de handelaar om haar naam en adres vraagt, stapt ze eenmalig uit haar rol.

Dat er in de wielrennerij wordt gespoten, geslikt en gesnoven wist iedereen al jaren. In de atletieksport blijkt het er niet veel anders aan toe te gaan. Onlangs liepen de grootste sprinters ter wereld van dit moment, Asafa Powell en Tyson Gay, nog tegen de lamp. Eerder zagen we sprintster Marion Jones huilend op televisie toegeven alles en iedereen, zichzelf incluis, voor de gek te hebben gehouden. En in eigen land werd langeafstandsloper Khalid Choukoud in 2007 betrapt op het gebruik van stanozolol, en topsprinter Troy Douglas in 1999 op nandrolon. Simon Vroemen, specialist op de steeplechase en ex-vriend van Herzog, vocht jarenlang tegen een dopingschorsing, maar kon die in 2010 niet voorkomen.

Adrienne Herzog werd in 2010 door Spaanse en Nederlandse media in verband gebracht met de dopingpraktijken rondom haar toenmalige coach Manuel Pascua Piqueras. Haar naam dook op in Operación Galgo (Operatie Windhond), een grootschalig dopingonderzoek van de Spaanse justitie. Herzog ontkende en zette haar loopbaan voort. Vrij Nederland beschikt nu over honderden e-mails waarin de atlete ook na 2010 vraagt waar ze doping kan krijgen en dat ook bestelt.

‘De betaling is gedaan door A. Herzog, maar zet liever Soffie op het pakketje.’

Talent

Adrienne Stefanie Herzog werd op 30 september 1985 geboren in Amersfoort. De rank gebouwde brunette bleek al op jonge leeftijd bovengemiddeld talent te hebben voor de loopsport. Als de ondergrond waarop ze liep drassig en zwaar werd, floreerde ze. Zo liep ze als zeventienjarig meisje naar een vijfde plaats op het EK cross voor junioren en deed ze het dat jaar ook op de atletiekbaan goed: op de drie en vijf kilometer eindigde ze wereldwijd in de top-15. Als junior werd ze acht keer Nederlands kampioen op de cross en op diverse baannummers, en die ontwikkeling zette ze later door: met zeven nationale titels was ze als senior aardig op weg ’s lands succesvolste crossatlete aller tijden te worden. Internationaal gezien liep het de laatste jaren minder: steeds als de Olympische Spelen (waar de cross geen onderdeel is) binnen handbereik leken, faalde ze. In de aanloop naar Londen miste ze de limiet op de vijf kilometer en in een ultieme poging ook die van de 1500 meter. Herzog heeft nu aangegeven haar pijlen te richten op de Olympische marathon van Rio de Janeiro in 2016. Naast atletiek studeerde ze tot 2008 rechten in Groningen, daarna stapte ze over naar de School voor Journalistiek in Zwolle. Daar stopte ze mee toen ze definitief koos voor de sport en naar Madrid verhuisde om aldaar het maximale uit haar carrière te halen.

Bloedtransfusies

Met die carrière leek alles voorspoedig te gaan, totdat haar naam genoemd werd in het Spaanse dopingonderzoek. Eerder, in 2006, waren het vooral wielrenners die tijdens Operación Puerto tegen de lamp liepen door bekentenissen van dokter Eufemanio Fuentes, vier jaar later werd een dopingnetwerk van atleten ontdekt. Vooral Spaanse atleten werden genoemd, maar ook Herzog, die toen in Spanje trainde, stond op de zwarte lijst. Coach Pascua werd gearresteerd op verdenking van betrokkenheid bij een grootschalig dopingnetwerk. Ook Fuentes werd opnieuw opgepakt. De Guardia Civil vond zakken bloed en tegen Herzog werd belastend bewijs gevonden, waaronder een tap van een telefoongesprek waarin ze Pascua zou hebben gevraagd om epo. Niet veel later zou Herzog een ontmoeting hebben gehad met de Spaanse ex-mountainbiker Alberto León, die bloedtransfusies bij haar zou hebben uitgevoerd. Leon pleegde in 2011 zelfmoord, vlak nadat hij bij een politie-inval op heterdaad betrapt werd: hij stond op het punt te rommelen met het bloed van een atleet.

‘Moet ik voor het EK cross meer producten gebruiken of niet?’

Op 11 december 2010 publiceerde de Volkskrant een artikel onder de kop ‘Herzog mailt over injecties met E*O’. Het artikel was gebaseerd op belastende e-mails die in handen waren gekomen van Dan Korving, een oud-klasgenoot. Herzog sprak over de ‘E*O’ die ze net genomen had. Ook schreef ze over een allergische reactie nadat ze zichzelf geïnjecteerd had. De atlete liet na publicatie weten dat de mails vervalst moesten zijn en schreef de krant: ‘Het lijkt me duidelijk dat iemand mij iets aan wil doen omdat hij gekwetst, gefrustreerd of een psychopaat is en er baat bij heeft mijn mails te verdraaien.’ Door alle verdachtmakingen liep het EK cross van 2010 in het Portugese Albufeira voor Herzog uit op een drama: na amper twee kilometer stapte ze uit, terwijl ze een jaar eerder nog naar het brons liep. Ze zou te veel zijn afgeleid door alle beschuldigingen.

Vlak hierna, begin 2011, kwam Herzog niet opdagen bij een getuigenverhoor voor de rechtbank in Madrid. Ze zou van niets hebben geweten. Ze was inmiddels verhuisd naar Boulder in de Verenigde Staten, waar ze in de luwte ging trainen onder Brad Hudson, een voormalig marathonloper, tegenwoordig trainer en auteur van het boek Run Faster from the 5K to the Marathon: How to Be Your Own Best Coach. Madrid was besmeurd door alle negatieve berichten, zei Herzog tegen Wilfried de Jong in het tv-programma Holland Sport.

In maart 2011 bezweek Manuel Pascua, inmiddels haar ex-trainer, onder de druk van de Spaanse politie. In een politierapport, waarvan delen op de atletieksite losseveter.nl werden gepubliceerd, stonden beschuldigingen van Pascua aan het adres van Herzog. Zo zou de atlete op zijn advies bloed hebben laten aftappen, met de bedoeling dat vlak voor de belangrijkste wedstrijden van het seizoen weer terug te plaatsen, zodat ze ijzersterk aan de start zou staan. Het gebruik van epo, waar Herzog om zou vragen in de onderschepte telefoongesprekken, raadde Pascua af omdat ze in dat geval te veel risico zou lopen positief te testen. Bloeddoping was moeilijker waarneembaar, aldus Pascua. Herzog droeg in de dopingschema’s van haar ex-trainer de codenaam AA50, maar ontkende in alle toonaarden daar iets van af te weten.

Daarna bleef het een tijdlang stil rond de atlete. Over de vermeende telefoontaps zei ze in mei vol bravoure tegen het AD: ‘Kom maar op met een geluidsfragment.’

De voorzitter van de Spaanse atletiekbond op een persconferentie naar aanleiding van het dopingschandaal. Foto: Pierre-Philippe Marcou/AFP

Dopingdokter

De Atletiekunie kon niet optreden tegen Herzog. Na een sterk resultaat op het nationaal crosskampioenschap werd ze uitgezonden naar het EK cross, dat in 2011 in de Sloveense stad Velenje plaatsvond. De huisregels van de bond maakten het mogelijk dat Herzog, zolang er geen sprake was van een positieve dopingtest, overal mocht starten. De Dopingautoriteit liet bij monde van directeur Herman Ram weten dat een voornemen om doping te gaan gebruiken niet strafbaar is. Herzog reisde af naar Slovenië en liep op zondag 11 december 2011 naar een Europese vijfde stek.

Vlak voor dat grote toernooi begon de mailwisseling waarover we beschikken. Herzog, dan nog steevast opererend onder de naam Sophie Delilah, gooide in de aanloop naar die belangrijke wedstrijd een lijntje uit bij iemand die zich op internet openlijk uitgaf als dopingdokter en zich afficheerde als voorvechter van de anti-agingbeweging in de VS. Hij publiceerde complete prijslijsten van epo en groeihormonen, lovende reacties van met name oudere mensen die hun hematocrietwaarde (rode bloedcellen, dragers van zuurstof) zagen stijgen nadat ze zich dankzij hem injecteerden met epo, en tutorials hoe en in welke dosering het spul te gebruiken. De handelaar woonde in Mexico City, alwaar epo met een doktersrecept legaal te verkrijgen zou zijn.

Met in de onderwerpregel ‘question for information’ begon Herzog op 22 september een online gesprek met het verzoek haar te helpen aan ‘bepaalde medicijnen’. Ze schreef de handelaar: ‘Ik ben op hoogte gaan wonen en mijn benen voelen slap en futloos aan. Mijn bloedwaarden zijn gedaald en daar wil ik wat aan doen. Ik ben nu in de VS. Kan ik hier spul krijgen, of moet ik daarvoor naar Mexico?’

Manuel Pascua Piqueras, de toenmalige coach van Herzog, was betrokken bij een grootschalig dopingnetwerk. Foto: ULY MARTÍN / EL PAíS

De handelaar kopieerde de eerder genoemde informatie in een mail en Herzog onderhandelde vervolgens over de dosis en de prijs. Ook refereerde ze aan haar verloofde Terence Doherty. Hij sprak volgens Herzog een voicemail in bij de handelaar, in het Spaans. Doherty sprak Spaans omdat hij een tijdje in Spanje woonde en werkte. Herzog en Doherty leerden elkaar daar kennen.
Op 2 oktober 2011 onderhandelde Herzog over 24 ampullen van 40.000 iu, gelijk aan 24 milligram epo. Die hoeveelheid moest volgens de handelaar genoeg zijn om Herzogs hematocrietwaarde met 5 procent te verhogen en dat niveau acht maanden vast te houden. Het zou haar 1300 dollar kosten, maar ze stelde voor eerst de helft over te maken. Ze zei ervaring te hebben met dit soort dingen. Er was haast bij, schreef ze ook. Het adres waar het pakketje naar moest worden opgestuurd, is in Boulder, de Amerikaanse stad in Colorado waar Herzog nog altijd woont en traint. De dopingleverancier ging akkoord en op 13 oktober hadden de twee een kortstondig telefonisch onderhoud. De leverancier vroeg tot twee keer toe welke naam er op de bestelling moest komen te staan. Herzog liet haar masker even vallen: ‘De betaling is gedaan door A. Herzog, maar zet liever Soffie op het pakketje. Lukt dat niet, dan is Adrienne ook goed.’

‘Kun je me mailen als je het geld ontvangen hebt? Ik heb het spul zo snel mogelijk nodig.’

Een paar dagen later bleken er problemen te zijn met de betaling. De cheque van 650 dollar die Herzog online stuurde naar de Bank of America-rekening van de dopinghandelaar, liep ergens vertraging op. Herzog maakte een schermafbeelding van de betalingsbevestiging, met de memo ‘payment Sophie’. Ze is wat onzorgvuldig in de spelling van haar schuilnaam. Verder schreef ze: ‘Kun je me mailen als je het geld ontvangen hebt? Ik heb het spul zo snel mogelijk nodig.’

IJzer en kalfsbloed

Een maand later volgde een mail uit Mexico: de cheque was binnen, maar gecanceld. Herzog bevestigde dat: de epo kwam voor de atlete te laat. Ze had het duidelijk nodig gehad voor het Nederlands Kampioenschap cross, dat op 26 en 27 november 2011 in Tilburg werd gehouden. Met een goed resultaat bij die Warandeloop kon ze een ticket verdienen voor het EK-cross, het podium waar ze zo graag op wilde schitteren. De bronzen medaille uit 2009 smaakte naar meer.

Herzog liet het er niet bij zitten. Zodra ze voelde dat de levering uit Mexico wel eens vertraging kon gaan oplopen, begon ze eind oktober 2011 intensief mailcontact met iemand die zich uitgaf als Ionut Dihoi, naar alle waarschijnlijkheid een schuilnaam, want Dihoi blijkt een inmiddels gestopte biatleet uit Roemenië te zijn. Het e-mailadres dat Dihoi gebruikte, vinden we terug op een internetforum. Daar heet Dihoi opeens Adriana. We vragen ons af of het gaat om Adriana Nelson Pirtea, een marathonloopster uit de renstal van trainer Brad Hudson, in 1980 geboren in Roemenië. Maar zij ontkent tegenover Vrij Nederland: ‘Ik heb Adrienne Herzog via haar verloofde Terence Doherty leren kennen en ik heb wel eens met haar getraind in Boulder. Verder ken ik haar amper. Hier heb ik in elk geval niets mee te maken.’ We houden het dus op ‘Dihoi’.

Herzog op de 5000 meter tijdens de FBK Games in Hengelo, 2010. Foto: Jiri Buller / HH

In de mailtjes over en weer hadden Herzog en Dihoi het voortdurend over waar doping vandaan te halen, hoe het te gebruiken, hoe er goed mee te trainen en vooral: hoe het gebruik te maskeren. De twee spraken elkaar steeds aan met ‘hey girl’. Op 25 oktober 2011, een maand voor ze in Nederland moest presteren, wilde Herzog weten welke producten ze het beste kon gebruiken voor snel herstel. Ze wilde namen, zodat ze het internet op kon duiken. Die kreeg ze van ‘Dihoi’: ‘Je moet het volgende bestellen: Actovegin 80 mg, ATP, Ferrum Lek 2ml 5x, vitaminen: ascorbic milgamma 2ml en vit. B-complex. Dat is allemaal veilig. Kun je voor mij ook wat halen?’

Ferrum Lek is een vorm van ijzer, dat essentieel is bij het gebruik van epo, aldus doping-expert Olivier Rabin van het Wereld anti-doping agentschap in Daily News (2009). ‘Zonder ijzer heeft epo geen enkele zin.’ Acto vegin is een middel bestaande uit kalfsbloed dat het lichaam helpt bij het herstel na een zware training. Het Wereld anti-doping agentschap doet al jaren onderzoek naar Actovegin, maar heeft het tot nog toe nooit op de dopinglijst gezet. Het middel is wel verboden als het in hogere dosering dan 50 milliliter per keer wordt toegediend, of als het via een infuus het lichaam van een sporter binnen komt. In de medische wereld wordt Actovegin gebruikt bij mensen met hersenfunctieproblemen. De onlangs betrapte Jamaicaanse sprinters Asafa Powell en Sherone Simpson, de allerbesten ter wereld in hun discipline, gebruikten volgens veel Britse media ook Actovegin, hetgeen verboden is in de VS. Ook de US Postalploeg van Lance Armstrong gebruikte het middel.

Herzog liet per e-mail weten de medicamenten te gaan bestellen, in de hoop dat ‘alles dan makkelijker wordt voor me’. Op 1 november 2011 ging het in de mailwisseling over ‘E’, dat ‘Dihoi’ voor Herzog klaar had liggen. Vermoedelijk gaat het weer om epo. Herzog reageerde verheugd: ‘Geweldig. Ik kom het morgen ophalen, want ik heb niet veel tijd meer over.’

‘Dihoi’ zei in een reactie dat ze een infuus voor Herzog kon regelen dat ze twee keer kon gebruiken. Ze raadde Herzog aan de ‘E’, zodra ze het had, de hele week te gebruiken, ook al was het duur spul. Het zou het geld meer dan waard zijn. Herzog: ‘Ik kan Simon (Vroemen, red.) vragen me te helpen. Hij weet wel meer.’ Simon Vroemen werd afgelopen juli voor de vijftiende keer Nederlands kampioen op de 3000 meter steeplechase. In 2008 en 2010 werd hij beschuldigd van dopinggebruik, maar alleen voor de laatste overtreding werd hij gestraft. Vroemen liep tussen juli 2008 en mei 2011 geen wedstrijden, maar hielp zijn ex-vriendin Herzog kennelijk wel met zijn kennis en adviezen over doping en infusen. Tot 2008 vormden Herzog en Vroemen een koppel, maar de twee verbraken hun relatie toen Herzog verliefd werd op atleet Gert-Jan Liefers.

‘Ook oppassen met je kamergenoot. Mensen zijn slecht als ze ergens achter komen.’

Illegaal

In de eerste weken van november 2011 bakkeleiden Herzog en ‘Dihoi’ over de middelen Oxygent (een zuurstofdrager) en Voluven. Dat laatste is een middel dat het bloedplasma doet zwellen, waardoor het bloedvolume zelfs nadat er buisjes bloed zijn afgenomen, gelijk blijft. Het verdunt bovendien de concentratie rode bloedlichaampjes, waarmee gebruik van epo gemaskeerd wordt. Het is de nieuwe generatie bloeddoping, zeggen experts.

Na een week gesteggel besloten Herzog en ‘Dihoi’ Oxygent en Voluven aan zich voorbij te laten gaan. Ze liepen het risico gesnapt te worden tijdens een dopingcontrole en haakten af. Herzog schreef op 11 november dat ze nog wel extra Actovegin ging gebruiken, maar ze wilde nog wel wat meer houvast: ‘Ze zullen niets ontdekken toch? Na het NK heb ik twee weken voor het EK cross. Moet ik meer producten gebruiken of niet?’

Ze kreeg antwoord van ‘Dihoi’: ‘De Actovegin moet je nemen vlak voor een zware training, ongeveer 15 tot 30 minuten voor je begint. Mix het met vitamine C en glucose. Als je denkt dat je veilig bent, gebruik dan “E” ’s avonds, drie tot vier dagen lang. Pas op: ze kunnen je komen controleren. En het kan voelen alsof je vliegt, maar spaar energie!’

En later: ‘Je kan de acto makkelijk gebruiken op de racedag, maar zeg er niets over. Voor die gasten is alles zonder doktersrecept illegaal. Ook oppassen met je kamergenoot. Mensen zijn slecht als ze ergens achter komen.’

In 2006 met haar toenmalige vriend Simon Vroemen die haar kennelijk hielp met advies over doping. Foto: Dennis Beek/Novum

Tien dagen later won Adrienne Herzog in Tilburg met overmacht de nationale crosstitel, waarmee ze zich tevens plaatste voor het EK cross in Slovenië. Ze bedankte haar ‘partner in crime’ nog diezelfde avond, op 27 november 2011: ‘Bedankt voor alles. Ik ben erg blij dat ik heb kunnen winnen vandaag en dat ik een goede comeback heb gemaakt. Ben sneller dan toen ik een medaille won op het EK. Over twee weken EK, weet niet wat ik daar kan. Ik gebruik de acto, maar misschien niet de rest. Zal te gevaarlijk zijn. Dan teveel in de picture, toch? Ik kreeg een controle, maar alles is goed, toch?’ Als antwoord schreef ‘Dihoi’: ‘Ben blij dat je hebt kunnen laten zien wat je (vooral zelf, met wat hulp) kan en dat ik daarbij heb kunnen helpen. Niets meer gebruiken nu.’

Een kleine week later liet Herzog weten dat ze meer ‘spul’ nodig had. Ze was aan het stressen, schreef ze ‘Dihoi’, omdat ze te weinig had. En ze wilde voortaan het intraveneuze ijzerpreparaat Ferrlicit, omdat ze van het andere ijzerpreparaat eerder een allergische reactie kreeg, zoals in 2010 viel te lezen in de mails waarover de Volkskrant beschikte.

Het resultaat op het EK cross, een vijfde plaats, viel Herzog kennelijk tegen. Al een dag na de wedstrijd, op 12 december, mailde ze twee Duitse apotheken in Kleve (nabij Nijmegen) met de vraag of ze vijf ampullen à 200 milligram Actovegin kon krijgen. Ze sloot de mails af met de valse naam Sophie Duarte, een Franse atlete die gespecialiseerd is in de 3000 meter steeplechase, maar ook crossen loopt, en dus feitelijk een concurrente is. Op het EK cross van 2012 in Boedapest eindigde Herzog als derde en werd Duarte vlak daarachter zesde.

Wazige mensen

In januari 2012 ging het gesprek tussen de vriendinnen verder over ‘E’. ‘Dihoi’ schreef dat ze over dat middel sprak met een vriend, en dat een levering 500 tot 700 dollar kostte: goedkoop, omdat de injecties binnen zes maanden over de datum zouden zijn. Herzog ging akkoord met die prijs, ook en vooral omdat ‘de laatste “E” zo goed werkte’. Herzog zei het op te zullen halen bij ‘Dihoi’.
Op 23 maart 2012 bleek dat Herzog zich geen zorgen meer hoefde te maken over het Spaanse onderzoek. De rechter oordeelde dat het bewijsmateriaal tijdens Operación Galgo onrechtmatig was verkregen en vernietigd moest worden. De telefoontaps zouden geplaatst zijn op basis van geruchten, en dat vond rechter Alejandro Benito niet genoeg om een dergelijk zwaar juridisch middel in te zetten. ‘Ik wist wel dat er niets aan de hand was, maar nu kan ik nogmaals zeggen dat ik hier niets mee te maken heb,’ aldus Herzog destijds in dagblad de Stentor.

‘Ik wil het goed doen op het EK cross, wil een medaille winnen voor Terence. Ik moet 110 procent zijn, maar we moeten het slim aanpakken.’

Ze zei een professioneel team om zich heen gebouwd te hebben, met onder anderen sportarts Hans van Kuijk en mensen van de universiteit van Leuven. ‘Ik wil niet meer met wazige mensen werken,’ aldus Herzog in de Volkskrant. Van Kuijk, die als sportarts is verbonden aan het St. Anna Ziekenhuis in Eindhoven, zegt desgevraagd dat hij één keer een informatief gesprek heeft gevoerd met de atlete. ‘Ik heb aangegeven volledig open kaart te willen spelen, want ik twijfelde er aan om met haar in zee te gaan. Aan haar naam kleefde doping, en ik heb me afgevraagd of ik de mijne daar wel aan wilde verbinden. Ik heb tijdens dat gesprek daarom bepaalde voorwaarden gesteld. Ik ben er voor je gezondheid en dus wil ik de medische gegevens die ik denk nodig te hebben te allen tijde kunnen opvragen en delen met bijvoorbeeld de atletiekunie, heb ik haar gezegd. Na dat gesprek heb ik haar nooit meer gezien.’

Bom ontploft

Een paar maanden later brak een tragische periode aan in het privéleven van Adrienne Herzog. Op 24 juli 2012 werd haar verloofde Terence  Doherty in hun woonplaats Boulder geschept door een auto. Hij overleed in het ziekenhuis aan zijn verwondingen, op tweeëndertigjarige leeftijd. De mails naar ‘Dihoi’ werden in augustus, amper een paar weken na de dood van haar partner, dan ook wanhopiger van aard. Ze begon bovendien zelf ook doping aan te bieden: ‘Er is thuis een bom ontploft, ik wil geen tijd meer verspillen. Ik wil het goed doen op het EK cross, wil een medaille winnen voor Terence. Ik moet 110 procent zijn, maar we moeten het slim aanpakken. Ik heb ook geld nodig. Ik sprak met iemand die me al eerder heeft geholpen. Ik gebruik nu testosterongel, heel goed spul. Ik smeer het op mijn buik en benen en het is binnen tien tot zesentwintig uur uit je lichaam verdwenen. Wil jij het ook? Ik heb genoeg voor je marathon. Het zijn zakjes gel. Ik ga het gebruiken voor het EK. Ik heb een belofte gedaan aan Terence. Ik kan ook “E” en HGH (groeihormoon, red.) krijgen, maar die zijn duur. Ik wil wat “E”, twee dozen. Ik kan er alleen niet mee reizen. Het is gewoon het spul dat ik eerder ook had, voelt goed.’

‘Als je gepakt wordt, heeft iedereen pijn.’

‘OK, houd dit stil, we lopen niet om gemiddeld te zijn, we moeten slim zijn in deze sport, momenten kiezen, een of twee keer per jaar. Denk je echt dat Mo Farah (de regerend Olym pisch kampioen op de 10.000 meter, red.) het redt op pizza en spaghetti?’

‘Dihoi’ waarschuwde Herzog daarop. ‘Doe voorzichtig met alles,’ schreef ze. ‘Als je gepakt wordt, heeft iedereen pijn.’

Herzog werd niet gepakt en won zelfs een bronzen medaille op het EK cross in Boedapest, eind 2012. Ze werd door de complete vaderlandse pers op handen gedragen, zoals weleer, en geroemd om haar mentale veerkracht na alles wat ze had meegemaakt.

Honderden e-mails

Uiteraard probeerden wij voor dit artikel in contact te komen met Adrienne Herzog. Maar zij reageerde meer dan een week lang niet op herhaalde mails, tweets en telefoontjes, ook niet via haar vader, haar manager en haar trainer – de laatste gooide de hoorn op de haak zodra wij ons bekend maakten. Ook Simon Vroemen reageerde niet op onze voicemail- berichten.

We hebben honderden e-mails. Herzog heeft in 2010 gezegd dat de belastende mails van destijds vervalst moesten zijn. We maakten een e-mailadres aan met dezelfde alias die Herzog gebruikte. Of we een kopie van de cheque van 650 dollar kunnen krijgen die Herzog in 2011 naar de handelaar in Mexico verstuurde. We krijgen antwoord. De handelaar kan niet zorgen voor een kopie van de cheque, maar kopieert en plakt, om in herinnering te roepen hoe de deal destijds verliep, oude mailtjes en stuurt die door. Het zijn exact dezelfde mails als de onze. Ook daarin schrijft Sophie Delilah: ‘Ik hoop dat ik de 24 ampullen van 4000 iu epo zo snel mogelijk kan ontvangen. Bedankt. Groeten, Adrienne.’

Herzog in 2011. Foto: Pim Ras / Hollandse Hoogte

Lees hier over de afgevaardigde schorsing van de Atletiekunie.

Adrienne Herzog, de atlete en de doping-mails

Betrapt: Adrienne Herzog gebruikte wél doping

De atlete en de doping-mails