In oude kinderboeken, bijvoorbeeld over Nederlands-Indië, staat de domme, kinderlijke inlander vaak tegenover de volwassen, slimme en superieure blanke. Hoe heeft dat ons denken beïnvloed?

Wie afgelopen week de documentaire Wit is ook een kleur van Sunny Bergman gezien heeft, herinnert zich ongetwijfeld de scène met de kinderen en de babypoppen. Het experiment: geef een kind een bruine en een witte pop, en vraag welke pop de baas is over de ander. Eén kind gaf een verrassend wijs antwoord: ‘Niemand is de baas over de ander, we zijn allemaal de baas over onszelf.’ Alle andere kinderen wezen de witte pop als de baas aan. Niet alleen was dat een schok voor de ouders die de reactie van hun kind terugkeken, maar ook voor de kijker: hoe kunnen deze kinderen nu al zo denken? Of, zoals antiracismewetenschapper Philomena Essed in de documentaire zegt: hoe kunnen zij nu al zoveel kennis hebben van de sociale werkelijkheid?

Lees verder: Wordt het monopolie van de witte pop eindelijk...