Een van de meest dramatische momenten die ik in de Haagse politiek heb meegemaakt was aan het eind van de zomer van 1991.
Het centrumlinkse kabinet-Lubbers had besloten de duur van de WAO drastisch te bekorten en dat ging in tegen de beloften die regeringspartij PvdA had gedaan. De achterban was woedend, de partijtop verkeerde in staat van paniek. PvdA-leider Kok moest met hangende pootjes naar Lubbers toe: viel er over het WAO-besluit nog te heronderhandelen? Tot overmaat van ramp bleken de CPB-cijfers tegen te vallen. Lubbers was bereid met de hand over het hart te strijken maar dan moest in ruil een andere drastische maatregel worden genomen: konden de uitkeringen niet van de lonen worden losgekoppeld?
Kok, die zijn loopbaan begonnen was bij de de Bouwbond NVV, voelde zich met de rug tegen de muur staan. De koppeling, daar had de vakbeweging voor gestreden, die werd al...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.