Tijd dwingt overgave af. Daar komt het ‘pluk de dag’-motto vandaan. Welke vruchten je moet plukken, wordt niet gezegd. Zolang je maar aan het plukken bent.

Voor een bijdrage op de Filosofie Nacht afgelopen vrijdag in Amsterdam, werd mij verzocht om na te denken over ‘hedonisme’. Als je mij genot wilt schenken, moet je me dwingen. Althans met het soort dwangmiddelen waaraan wij gewend zijn: verzoeken, eisen en deadlines stellen, verwachtingen hebben. Geen onderwerp zo fijn als een opgelegd onderwerp. Een moetje roept namelijk eerst altijd verzet op. En dat verzet is vruchtbaar. Uiteindelijk komt uit het verzet een idee of uitroep voort. Zo wist ook Freud: alle cultuur is een sublimatie van een verlangen en dus is onderdrukking een creatieve kracht. Schaamte is als een zwaar persoon die op een groot waterbed gaat liggen; het volume moet ergens heen, elders rijst een oppervlak.

In een redelijk taboevrije wereld (ik biecht zo mijn drugsgebruik op), zoeken we een andere...