Te beginnen met een belofte: deze column eindigt op een vrolijke noot. Omdat het het begin van de week is, omdat optimisme goed is voor onze gezondheid, en gewoon – omdat het kan.

Houd dat in gedachten. Maar nu eerst een quizvraag. Dat pakken we als volgt aan: hieronder volgt een zin die ik afgelopen week online ben tegengekomen, en daarna geef ik drie opties voor wáár ik die zin precies ben tegengekomen. Riemen vast, daar gaan we.

‘Gillende meisjes worden sletjes voor Taylor Swift!’

Ben ik deze zin tegengekomen:

A) In mijn spambox;

B) Op Pornhub (in welk geval we de context van deze online ontdekking verder buiten beschouwing zouden laten); of

C) Op de website van een publieke omroep, gefiancieerd door de overheid (ook wel: ‘onze belastingcenten!’)?

Het juiste antwoord is, spijtig genoeg, C. Toen de klachten binnen begonnen te komen werd de titel van de PowNews-video vrijdag aangepast naar ‘Gillende meisjes laten ALLES zien voor Taylor Swift!’, maar minder spamboxerig wordt de toon daar natuurlijk niet van, en op de eigen website van omroep PowNed pronkt de oorspronkelijke sletjeskop nog gewoon boven het item.

In dat item sprak dienstdoende PowNews-verslaggever Abel Bijlsma met mensen die donderdag wachtten in de lange rij voor de Johan Cruijff ArenA, waar popicoon Taylor Swift drie avonden achter elkaar te zien zou zijn met haar The Eras Tour. Enthousiaste fans hadden honderden euro’s uitgegeven om hun idool daar live te zien zingen, en sommigen hingen al uren rond de ArenA in de hoop uiteindelijk een gunstig plekje te veroveren. Met de vrij voorspelbare take op zak dat deze horde enthousiastelingen louter uit gekkies bestond (nog altijd een van de lievelingswoorden op de PowNews-redactie, zo blijkt) maakte Bijlsma zijn ronde.

De gesprekjes die daaruit voortkwamen moesten in de montage hier en daar even plaatsmaken voor zijn eigen geintjes, zoals een fragmentje waarin hij zich had gepositioneerd op de schoot van een ongemakkelijk ogende Swiftie. ‘Je bent trouwens niet heel licht,’ lachte die laatste voorzichtig. ‘Nou, jij anders ook niet hoor!’, antwoordde Bijlsma, schijnbaar niet voornemens de hint te accepteren en op te staan. Het echte ongemak moest toen nog beginnen.

Want de kernvraag van het item was: hoe ver zouden deze mensen gaan voor hun geliefde Swift? ‘Wat is het gekste wat jullie zouden willen doen?’, vroeg Bijlsma, ‘nu, op camera, om mee te gaan naar een meet and greet met Taylor?’ Ziedaar: nog een quizvraag. Alleen gaf Bijlsma geen drie opties, maar liet hij de vraag volledig open. Alle antwoorden welkom. Dat leidde ertoe dat een vrouw op camera haar borsten toonde (‘ti*ten,, schreef de zeer volwassen redactie van PowNews later), en een meisje een onbekende zoende. Dat moest ze overigens overdoen, want, zo oordeelde de verslaggever: zonder tong telt het niet.

De moeite bleek voor niets. Er was geen meet and greet te vergeven. Al wat de vrouwen aan hun interactie met Bijlsma zouden overhouden waren fifteen seconds of fame in een puberaal filmpje waar een titel boven zou komen te staan die hen aanduidde als sletjes.

Het is een woord dat ik niet had verwacht zo tegen te komen op de publieke omroep anno 2024. Of misschien gewoonweg had gehóópt niet zo tegen te komen op de publieke omroep anno 2024. Maar uiteindelijk draait het vanzelfsprekend om veel meer dan het feit dat je als ‘nieuwsprogramma’ het woord ‘sletjes’ in de titel van een item stopt, uit een wat treurige aandrang om edgy te blijven. Het gaat om het item zelf; om de denigrerende toon; om de humor die strikt gericht lijkt op jongens van veertien. Het gaat erom dat je een halfnaakte vrouw in de thumbnail zet die expliciet heeft gevraagd dat beeld van haar niet te gebruiken. Het gaat erom dat je onder valse voorwendselen doelbewust gedrag uitlokt dat je achteraf doodleuk afdoet als sletterig, of je dat woord er nu voor gebruikt of niet. Dan kun je nog acht verschillende titels voor je filmpje verzinnen – de inhoud zal er niet minder smakeloos van worden.

Wat erg dat dit de publieke omroep haalt, kun je dan denken. Maar je kunt ook denken (vrolijke noot, vrolijke noot!): ‘Wat een verademing dat zoveel mensen aangeven dit een pijnlijke vertoning te vinden.’ Want in de reacties onder het YouTubefilmpje werd veelvuldig steun betuigd aan de gefilmde vrouwen, en de video kon rekenen op een riante 2.3 duizend downvotes (tegenover zo’n 700 die er de lol wel van in konden zien). Een progressief geluid in de commentsectie: het kán.

Dus ja, het antwoord op mijn vraag wás C. Maar ik zie ruimte voor een beetje optimisme – een vrolijk klein beetje – wanneer een aanzienlijk aantal mensen openlijk van mening is dat het A zou móéten zijn. Hup! De spamfolder in.