Jeugdtheater
In het tijdperk van de chirurgische make-overs kan een eeuwenoud sprookje over mooi en lelijk een heel nieuwe betekenis krijgen. Haar oren en haar neus moeten eraf, krijgt de lelijke prinses uit Riket met de kuif van Speeltheater Holland te horen. Flaporen en een wipneus zijn immers niet gepast voor een frêle prinses die nog moet trouwen. Ooit ging dit sprookje van Moeder de Gans over oncorrigeerbare feiten. Wie lelijk was, moest het er maar mee doen, zelfs een prins of prinses.
Voor de televisiekijker van nu is het heel normaal dat iemand met zulke ‘afwijkingen’ zich in een kuuroord laat bijvijlen. Dat geeft het pleidooi voor de lelijkheid uit Riket met de kuif een nóg groter belang.
Het verhaal bevat twee prinsessen waarvan er een foeilelijk is maar slim en de ander mooi maar oliedom. Als de mooie Isabella via tussenkomst van een fee het nodige verstand verwerft, blijven haar ouders haar als het dommerdje beschouwen, terwijl de lelijke Claudia de koning dagelijks adviseert bij regeringszaken. Dat steekt Isabella zo, dat zij van naam probeert te ruilen met haar lelijke zus. Maar Claudia wil helemaal haar mooie zus niet zijn. Ze houdt van haar eigen naam, en is gewend aan haar flaporen en haar wipneus. Ze komt op voor haar unieke uiterlijk, en eist het recht op om zichzelf te zijn. Een geluid dat vele would-be-prinsesjes in het publiek vast niet vaak zullen horen.
De voorstelling van Speeltheater Holland is weer een wonderschone optelsom van poppen en bespelers. De prinsen en prinsessen uit het verhaal zijn tere, bleke wezens die als balletdansers op hun tenen lopen. Hun ouders zijn steevast mensen boordevol oordelen over schoonheid terwijl ze er zelf niet uitzien. De interactie tussen pop en bespeler is weer betekenisvol ingezet. Als de koning zijn dochter streng toespreekt, hangt het meisje slap in zijn grote koningshanden. De koning heeft de pop namelijk weggetrokken van haar bespeelster, die bezorgd toekijkt.
Naast de bespelers van de poppen is er een loslopende actrice die in gebarentaal spreekt. Ook de rol van deze doventolk annex fee is mooi in de voorstelling ingebed. Haar gebaren worden soms overgenomen in een dans. Of een prinses fluistert haar een boodschap in, die ze elders in gebarentaal overbrengt.
Genoeg sterke elementen dus om een ontroerend verhaal te vertellen. Meestal lukt dat de poppenbetovenaars van Speeltheater Holland erg goed. In Stellaluna was de dove acteur ook een mooie aanvulling op de beeldende voorstelling. Voor dove kindertjes zou de taligheid van Riket met de kuif geen probleem moeten opleveren. Maar zelfs voor de horende volwassenen zijn de woorden van de acteurs een onoverzichtelijke brij. De taal is archaïsch en niet te volgen voor de vijfjarigen die bij deze voorstelling welkom zijn. Maak de taal simpeler en doe de leeftijdsgrens omhoog. Met die ingrepen wordt een mooie voorstelling ook begrijpelijk.
Riket met de kuif, Speeltheater Holland. Regie en ontwerp poppen: Onny Huisink, Met: Steve Beirnaert, Margien van Doesen en Mirjam Hegger. Vanaf 5 jaar. Tournee tot half april, www.speeltheater.nl

Gerelateerd