Al maanden noem ik Romney Pinokkio, maar nu vraag ik me af of dat wel klopt.

Een leugenaar is zich bewust van zijn leugens, het vergt behendigheid, een zekere lenigheid van geest. Romney, in het buitenlanddebat, veranderde zo vaak en moeiteloos van mening dat hij eerder een shape shifter leek dan een pop met een lange neus.

Andrew Sullivan vond de shape shifting ook verbazingwekkend. ‘Ik heb nooit eerder zo’n soort mens gezien – een mechanische, niet te stoppen machine van doet er niet toe wat je zegt, vergeet alles wat je in het verleden hebt gezegd, neem geen enkele verantwoordelijkheid voor wat je in het verleden zei, en blijf maar glimlachen.’

Als Romney de verkiezing wint, dan kunnen al die campagneadviseurs zichzelf ontslaan. Nodig heb je ze niet. De shape shifter past zichzelf aan, hij is de vleesgeworden strategie. Maar hoe regeert een shape shifter?