Een Corona-app. Te entameren via een ‘appathon’. Zevenhonderd pitches van 90 seconden. Een Chief Intelligent Officer (CIO) van een ministerie.
Toegegeven, ik smaalde. Ik zag honderden cowboys nachtenlang pitchen, scrummen, targetten en out-of-the-boxen. Mennekes die smart hadden gelearnd hoe Silicon Valley bouwt en schaalt – gek genoeg hoorde ik deze keer geeneen profeet over een ‘blockchain-oplossing’.
Kritiek vooraf, tijdens en na
Gemor klonk al voor de eerste selectie: de privacy!
(Helaas klinkt dat door dat digi-jargon meteen super oubollig. Ik voel me steeds een strenge juf of meester als ik het zeg: ‘Denken jullie wel om de privacy kinderen!’)
Maar, toegegeven: ik smaalde en huilde mee met alle kritiek vooraf, tijdens en na de ‘appathon’. Omdat ik in de oprechte zorgen om privacy vaak één ding mis: het sukkel-proef zijn. Het blijven bouwers en beheerders. Ik heb het over mensen en wachtwoorden.
Meehuilen met de wolven in het bos
Inmiddels smaal ik niet...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.