<div class="lead">
<p>Lana Del Rey is al jaren de popster <em>you love to hate</em>. Inmiddels lijkt ze haar neppe uitstraling met succes omarmd te hebben.</p>
</div>
<p>Er zijn weinig popsterren die zo’n diepe haat oproepen als zangeres Lana del Rey. Natuurlijk: ook Britney Spears, Katy Perry of zelfs Beyoncé worden heus niet door iedereen aanbeden. Maar Lana’s haters, die zijn het allerfanatiekst.</p>
<p>Deze week bracht de Amerikaanse zangeres haar nieuwe clip <em>High by the Beach</em> uit, en voor menigeen was dat weer aanleiding de hele week knarsetandend achter de computer door te brengen. En eerlijk is eerlijk: er is in die clip ook weer voldoende dat het bloed onder je nagels vandaan haalt. Het hoge gehijg. Het aanstellerige gewoel. Zelfs de fladderende nachtjapon van Lana is totaal onuitstaanbaar.</p>
<figure>
<div class="video"><iframe width="500" height="281" src="https://www.youtube-nocookie.com/embed/QnxpHIl5Ynw?feature=oembed" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
</figure>
<p>Wat is dat toch? Vrijwel meteen nadat Lana in 2011 op het muziektoneel verscheen werd ze een van de meest gehate figuren in de industrie. Het is haast alsof Del Rey persoonlijk verantwoordelijk is voor de dood van honderden babykonijntjes, zo diep zit die afkeer.</p>
<p>Al die weerzin is terug te voeren op authenticiteit. Of beter: het gebrek daaraan. Lana is nep, is de algemene mening. Vanaf het begin van haar carrière heeft ze overigens keihard haar best gedaan dat imago waar te maken. Haar echte naam Elizabeth Grant ruilde ze in voor dit behoorlijk potsierlijke pseudoniem. Haar roodbruine lokken en dikke lippen: allebei van erg recente datum. En in een interview met muzieksite Pitchfork <a href="http://pitchfork.com/features/rising/8657-lana-del-rey/" target="_blank">loog</a> ze in 2011 dat ze al jaren in nachtclubs in Brooklyn zong, terwijl haar carrière toch vooral door haar rijke papa bekostigd was.</p>
<p>Hartstikke nep dus. Maar toch niet veel nepper dan al die andere commerciële popprinsen en –prinsessen, zou je denken. De reden waarom Del Rey zoveel <a href="http://magazine.good.is/articles/why-does-indie-music-hate-lana-del-ray" target="_blank">weerzin</a> opwekt is dat ze nu juist de belofte in zich had dat níet te zijn. Ze waagde vanaf het begin af aan aanspraak te maken op een plekje in de alternatieve indiecultuur. Zolang commerciële artiesten netjes in hun hok blijven, is er weinig aan de hand. Maar o wee, als ze de schijn van authenticiteit proberen op te houden. Dan komt het genre in gevaar. En moet dat verdedigd worden.</p>
<p>Del Rey is daarmee nu al meer dan vier jaar de zangeres die iedereen <em>loves to hate</em>. Maar sinds kort lijkt er zowaar iets te veranderen. Vergelijk de twee clips die ze recent uitbracht met haar eerdere werk en je ziet het. Ze hijgt nog net iets hysterischer, dweept net iets overdrevener en pruilt net iets aanstelleriger. Del Rey lijkt zich zowaar neergelegd te hebben bij haar eigen imago. Waarom zou ze ook niet? Kennelijk hindert het haar cd-verkopen allerminst. <em>Fake</em> is, kun je zeggen, haar <em>unique selling point</em> geworden.</p>
<p>Misschien wordt ze daarmee zelfs voor de serieuze muziekfans nu wel weer interessant. Want wat is er nou nog wel authentiek en wat niet? Deze traan wel, die hijg niet. Misschien is Del Rey inmiddels stiekem wel een kunstproject, een experiment van nep en echt. Een zorgvuldig geselecteerde mix van commercie en indie, verguisd en aanbeden, de meest postmoderne popster die er is. Razend interessant eigenlijk. Nu alleen nog even door die onuitstaanbare stem heen luisteren.</p>


Clara van de Wiel

Gerelateerd