Ko Colijn begrijpt niets van de sportzomer en de diarree van chauvinisme. Staat alle aandacht voor sportprestaties nog wel in verhouding tot het ‘nationale belang’ dat ermee gediend zou zijn?

Nog twee weken sportzomer en dan is die diarree van chauvinisme gelukkig voorbij. Hoe komt het toch dat we ons, in de aanslagzomer, maandenlang druk maken over fietsers en beachvolleyballers die toch echt zichzelf en niet ons land op de kaart zetten? Om nog te zwijgen van kleiduivenschieters en handboogschutters van wie we nog nooit hadden gehoord, maar die als het om nationale medailles gaat opeens de journaaluitzendingen uit het rooster duwen?

Van een Italiaanse fietswedstijd tot en met de Olympische Spelen is drie maanden lang alles ondergeschikt gemaakt aan de dwaze opwinding over zoiets als trots, een simpele emotie die ik maar niet wil begrijpen als het gaat om prestaties waar ik zelf niets aan heb bijgedragen, en die niets zullen bijdragen aan mijn geluk. Ik begrijp niet waarom ik...