Fotodocument / Politieke satire

Een jaar of tien geleden zat Frank de Grave, voormalig minister van Defensie, met zijn kinderen te eten in een hamburgerrestaurant. Er kwam een man bij zijn tafeltje staan. Stralend stak hij de VVD’er een hand toe. ‘Meneer,’ zei hij, ‘ik wil u complimenteren met de fantastische manier waarop u Frank de Grave imiteert bij Kopspijkers!’

Deze anekdote gaat al geruime tijd rond op het Binnenhof. Of het precies zo gebeurd is, weet niemand. Maar eigenlijk doet dat er niet toe: het verhaal illustreert op treffende wijze hoe satire de werkelijkheid kan overvleugelen. De Frank de Grave-imitatie van acteur Owen Schumacher (lurkend aan limonade met een rietje, gewapend met de leus ‘Nobody fucks with Frank de Grave’) was zó treffend, dat de argeloze restaurantbezoeker geen verschil meer zag tussen werkelijkheid en imitatie.

Het Kopspijkers-cabaret was niet het eerste gezelschap dat met satire de politieke werkelijkheid beïnvloedde. In Zomergasten onthulde...