Een oude man wordt op een dag in 2011 wakker op een bankje in Berlijn. Hij ruikt naar benzine en hij heeft hoofdpijn, maar verder is hij zijn oude zelf: Adolf Hitler. Vanuit deze absurde situatie schreef Timur Vermes de zwarte komedie Er ist wieder da.
Nu na het boek ook de film Er ist wieder da een gigantisch succes blijkt, worstelen vele Duitsers met de vraag: mag je eigenlijk wel zo lachen om Hitler? Toen het boek pas was vertaald, in 2013, schreef Jeroen Vullings de recensie. Bij hem begon ook al iets te knagen.
Hoe past Hitler zich aan aan de eenentwintigste eeuw? Uitmuntend. Maar niet, zoals je zou verwachten, in de politiek. Hij is meer geïnteresseerd in voor hem revolutionaire media als de televisie en dat wat hij ‘das Internetz’ noemt. Al snel wordt hij als ‘comedian’ ontdekt door de...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.