<div class="lead">
Vandaag wordt aan de Universiteit van Amsterdam een hoogleraar vaderschap benoemd. Ze heet Renske Keizer, is moeder van drie, en van plan het belang van vaders eindelijk wetenschappelijk te bewijzen.
</div>
Iedere keer schrik ik me weer een ongeluk. Als mijn vriend tijdens het stoeien een van onze twee kindjes in de lucht gooit, zie ik altijd voor me hoe dat kleine hoofdje met een enorme knal het plafond raakt. Onzin, vindt mijn partner. Zo hoog gooit hij helemaal niet, hij let heus wel goed op, en bovendien kunnen de kleintjes echt wel tegen een stootje.
<q class="pull-left">Keizer mag zich met recht al jaren vaderschapsexpert laten noemen.</q>
Herkenbare situatie? Renske Keizer vindt waarschijnlijk van wel. <a href="http://www.uva.nl/nieuws-agenda/agenda/alle-evenementen/content/oraties/201/04/de-rol-van-de-vader-in-de-ontwikkeling-van-zijn-kind.html" target="_blank">Vandaag</a> wordt de 32-jarige moeder van drie bij de Universiteit van Amsterdam geïnstalleerd tot de allereerste hoogleraar vaderschap ter wereld. &#8216;Hebben vaders een unieke invloed bij de opvoeding van hun kinderen?&#8217;, luidt de kernvraag waarover Keizer zich de komende jaren zal buigen. Ze vermoedt van wel, anders zou haar nieuwe functie wel heel snel tot een afronding komen. Ook putte ze al de nodige kennis over dit onderwerp uit haar eerdere promotie en sociologische onderzoeken aan de Erasmus Universiteit, naar de gevolgen van kinderloosheid op mannen en naar die van het juist wél hebben van kinderen. Keizer mag zich met recht al jaren vaderschapsexpert laten noemen.
Specifieke ideeën over de unieke vaderlijke bijdrage heeft de kersverse professor al, getuige haar oratie. Zo verwijst ze naar studies die laten zien dat vaders &#8211; vaker dan moeders &#8211; spelletjes spelen die ‘ruw, spannend en uitdagend’ zijn. Overigens interessant weetje: de twee onderzoekers die dit constateerden waren – jawel – vrouwelijk. Verder haalt Keizer onderzoek aan, waaruit blijkt dat vaders – anders dan moeders – hun woordgebruik en stemtoon niet aanpassen aan het niveau van hun nageslacht. Inderdaad: ik heb nog nooit een vader erop kunnen betrappen dat hij zijn zoontje of dochtertje met een hoog kinderlijk stemmetje aan het toespreken was.
Ook op het beantwoorden van haar kernvraag neemt Keizer al een klein voorschot. De mate van het aandeel dat vaders hebben in de zorgtaken heeft invloed op de cognitieve ontwikkeling van het kind, concludeert ze uit eerder eigen onderzoek. Met andere woorden: kinderen hebben baat bij een betrokken vader.
Nogal wiedes, hoor ik velen van u zeggen. Dat was ook mijn eerste gedachte bij het lezen van deze stelling. Toch zijn mijn verwachtingen van Keizer hooggespannen. Want – zoals ook zij memoreert in haar lezing – Nederland bungelt al vele jaren onderaan in de lijstjes van overheidssteun op dit gebied. Waar vaders in Frankrijk een half jaar en in Zuid-Korea en Japan inmiddels zelfs een heel jaar betaald verlof kunnen opnemen om zich thuis volop te kunnen ontfermen over hun kroost, moeten de Nederlandse vaders het nog steeds met een schamele <a href="https://www.vn.nl/nederlandse-vaders/" target="_blank">vijf dagen</a> doen. Ook het weinige belastingvoordeel dat we bij kinderopvang genieten, heeft in veel gezinnen nog steeds tot gevolg dat de man fulltime blijft werken en de vrouw het grootste deel van de zorgtaken op zich neemt.
Wat mij betreft gaat Keizer vanuit haar nieuwe leerstoel een hoop open deuren intrappen. Wie weet lukt het haar met het nodige wetenschappelijke bewijs onder haar arm wat tot nu toe nog niemand is gelukt: het hopeloos ouderwetse ouderschapsbeleid in ons land eindelijk eens goed op de schop te nemen.

Gerelateerd