Als het aan de VVD ligt bestaat ons leven binnenkort uit één lange hete zomer. Vroemvroem richting het asfalt-Armageddon.

Wij kunnen het ook niet helpen. Onze verre voorouders, ongetwijfeld even bleekneuzig als wij, zijn niet voor niets ooit blijven hangen in deze contreien, waar ze tot hun knieën in de modder stonden onder een eeuwig grijze hemel. Het hele jaar dromend over glooiende heuvels met cipressen in het land der Franken, of die strandjes in Iberia. Maar ja, ze wisten dondersgoed dat ze het daar met die hitte niet zouden bolwerken. Want boven de dertig graden hield het wel zo’n beetje op, qua jagen, verzamelen, ploegen en turfsteken.

Vele generaties later is dat zo goed als onveranderd gebleven. ’s Ochtends staan we nog met enige ambitie op, maar zodra we de koperen ploert op onze kop voelen branden, wordt al snel het ene na het andere lemma van ons to do-lijstje over de zomer heen getild. Niet belangrijk genoeg. Water, nu!

Gelukkig zijn we niet de enigen. Twee...