Het was een beetje veel allemaal. Nee, wat de ziel aangaat, waren er beslist betere tijden geweest. Eerst ging soullegende Percy Sledge ten hemel, toen Ben E. King. En nu B.B. King weer, de liefste aller bluesgitaristen. Stuk voor stuk mannen die steevast hun ziel lieten spreken en daarmee diep tot de onze wisten door te dringen. Van de weeromstuit keken we zaterdagavond met gekruiste vingers naar de documentaire Marley, biddend dat dit bezielde icoon deze keer niet het loodje zou leggen door de complicaties van een lullig wondje aan zijn voet. Oké, dat mocht je naïef noemen, maar zo zijn we nu eenmaal. Kijken we naar Bambi, dan gaan we ervan uit dat die jager ditmaal gewoon mis schiet. Bij Titanic zitten we op het puntje van de bank naar het scherm te brullen: ‘Hozen, jongens, hózen!’ Blijven hopen, zelfs tegen beter weten in. Wat moet je anders, in tijden waarin onze...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.