Ik ben in Utrecht geboren, in 1987. De Utrechtse serieverkrachter was voor mij als het monster onder mijn bed en de geest op zolder. Net niet echt, maar altijd daar. Nu krijgt hij een gezicht: het fantoom van Utrecht en omstreken.

Ik ben geboren in 1987 en praatte tussen 1996 en 2008 opvallend vaak in mezelf. Op de fiets, heel hard, netjes articulerend. ‘Waar ben je? Ja, ik ben er bijna. Wat zeg je? JA, BIJNA!’ Ik slingerde het gesprek de leegte in, in de hoop dat de grote boze wolf het zou horen en denken: ‘Ah, die is bijna thuis. Laat die verkrachting dan maar zitten.’

De compositietekening van de Utrechtse serieverkrachter kan ik dromen. Ik groeide op in Zeist, een schiereiland voor verwende Utrechters, en leek door de tekening te worden achtervolgd. Hij keek me aan, vaag en vaal, het gezicht van de kinderlokker voor grote kinderen. En elke man leek er wel een beetje op.

Een kennis van mijn ouders werd weleens verdacht. Niet officieel, maar officieus. ‘Jij lijkt er...