Ondanks de verschrikkelijke oorlogsgebeurtenissen is Sara Novićs Wie het mooist valt een pageturner, geschreven vanuit een stuwende innerlijke noodzaak. Het is dan ook Boek van de Maand, met Friedrich Dürrenmatts De rechter en zijn beul en Sarah Perry’s Het monster van Essex op een gedeelde tweede plaats.

De innerlijke emigrant laat zich niet ausradieren

De genreaanduiding ‘roman’ staat pontificaal op het titelblad van de Nederlandse vertaling van Sara Novićs debuut. Toch voltrok zich tijdens het lezen van Wie het mooist valt iets verrassends. Nogmaals, ik was mij er terdege van bewust dat ik fictie zou gaan lezen en dat rationele besef verdween ook niet helemaal in de leesroes, maar al vanaf de eerste zin ervoer ik dit proza als een getuigenis en nam ik op zeker moment zelfs automatisch aan dat de schrijfster en haar hoofdpersoon Ana Juric identiek waren.

Ik ben kennelijk niet de enige die zo in de ban van Novićs roman raakte. Achterop Wie het mooist valt, de begin...