Feuilleton

Terwijl ze haar aandacht verdeelt tussen de krant en de kinderen (dat is wat moeders doen, denkt Betty, altijd dingen tegelijk, nooit onverdeelde aandacht) staat haar hoofd maar niet stil. Vinden die kinderen het nog wel leuk dat ik hun nanny ben? Vind ik het nog leuk? Moet ik niet eens iets doen wat betekenisvoller is voor de wereld? Moet ik me dat wel afvragen? Mag ik niet in m’n handen knijpen dat ik werk heb nu iedereen werkloos wordt? Er zitten veel vragen in Betty’s hoofd, en weinig antwoorden. Hoe zou het nu met Anna zijn? Zou Frank echt vreemdgaan, zoals ze denkt? Maar wie wil er nou vreemdgaan met Frank?

‘Hoe maak je een bom van een snelkookpan?’ vraagt Storm.

Ook een vraag. ‘Dat weet ik niet, hoor,’ zegt Betty luchtig. ‘Iets met veel schroeven erin en een mobiele telefoon.’

‘Hoeveel mensen gaan er dood van één bom?’

‘Weet ik niet. Heel veel.’

‘Honderd?’ Gulzig.

‘Als ze in de buurt staan wel.’

‘Gaan hun benen er allemaal...