De hoofdpersoon van uw eerste boek is een vrouw met een zeldzame aandoening.

‘Ik bedacht het verhaal nadat ik las over een man die in 1953 was geopereerd aan epilepsie. De operatie mislukte en daarna kon hij geen nieuwe herinneringen meer vormen. Hij leefde voortdurend in het verleden.Hoe zou het voelen om in de spiegel te kijken,een jong mens te verwachten maar een oudje te zien, vroeg ik me af. Plotseling zag ik Christine voor me, mijn hoofdpersoon.’

Hoe heeft u zich ingeleefd?

‘Steeds als Christine wakker wordt, is ze het grootste deel van haar geheugen kwijt. Ik heb die aandoening niet en ben geen vrouw, maar Voor ik ga slapen gaat óók over ouder worden. Toen het idee voor het verhaal ontstond, werd ik bijna veertig en worstelde ik met mijn leeftijd. Sommige mensen kopen dan een gitaar of hebben een affaire, ik dacht na over leeftijd en herinneringen en ging schrijven. Op mijn zeventiende ging ik naar bed met het idee dat ik met Brad Pitt zou trouwen. We hebben allemaal...