Virginia Raggi: de nieuwe burgermeester van Rome is jong, slim, vrouw, en vastberaden alles ánders te gaan doen. Mooi, mits het haar lukt concreet te worden. (Dan stuitert geen enkele Romein meer van z’n scooter.)

Ze is de eerste vrouwelijke, én de jongste burgemeester ooit van Rome. Virginia Raggi is advocaat, 37 jaar en heeft gisteren met een monsterzege de tweede ronde van de verkiezingen gewonnen. Ik ga hier niet kirren dat ze er ook leuk uitziet; dat ziet u op de foto zelf wel. Omdat peilen vlak voor de verkiezingen in Italië verboden is, komt de uitslag hier meer als een verrassing dan in Nederland. Ze moest het opnemen tegen de kandidaat van de partij van zittend premier Matteo Renzi, de Italiaanse PvdA. Een prima kandidaat met een sympathiek gezicht, maar toch hoorde ik iedereen om mij heen, van bankier tot barman, van pinnige buurvrouw tot taxichauffeur zeggen dat ze op La Raggi gingen stemmen. Het is een peiling van niets, maar ik had mijn geld op haar ingezet.

Ik snap het ook wel. Rome is toe aan drastische verandering. Hoewel er vandaag bijna geen partij meer is, links, noch rechts, die niet luidkeels roept alles anders te gaan doen, is dat in het geval van Rome ook echt nodig: de vorige burgermeesters waren verwikkeld in corruptieschandalen, de stad zucht onder miljarden schulden en tonnen afval, het openbaar vervoer is schaars en onbetrouwbaar, en de straten zijn zo slecht onderhouden dat ik op mijn brommer niet rondrijd, maar rondstuiter.

Raggi is van de anti-establishment partij van komiek Beppe Grillo: de Vijfsterrenbeweging.

‘First world problems’ , hoor ik u denken. Wellicht. Maar Rome begint steeds minder eerste wereld aan te voelen: alleen hartje centrum wordt nog zo goed mogelijk schoongeveegd om de drommen toeristen in de waan te laten dat de Eeuwige Stad nog steeds de mooiste stad op aarde is. De Romeinen vinden dat zelf ook nog steeds, absoluut, maar hebben hun stad zien afzakken. Bij de burgemeestersverkiezingen hebben ze de klassieke partijen links laten liggen. Raggi is van de anti-establishment partij van komiek Beppe Grillo: de Vijfsterrenbeweging. De partij die nog geen tien jaar geleden werd opgericht na een nationale fuck you-dag waar duizenden mensen op afkwamen. De partij wil een einde maken aan de plucheklevers in Rome, de vele privileges van de politieke kaste en de gigantische kosten van de politieke partijen. Ze kregen uit het niets een kwart van de stemmen bij de verkiezingen in 2013. Ze eindigden in de oppositie, maar in plaats van te sterven zoals de meeste ‘protestpartijen’ doen zijn ze langzaam steeds populairder geworden. Na wat LPF-taferelen in de eerste maanden (schandaaltje hier, domme opmerking daar) is het een intelligente, serieuze club jonge mensen die steeds meer op eigen benen staat en het grove taalgebruik van hun oprichter mijdt.

Het grootste verwijt van tegenstanders is dat ze niet concreet worden. Dat klopt: Raggi heeft in haar campagne (coRAGGIo!, oftewel ‘moed’) het gepresteerd om zo min mogelijk bedragen te noemen. ‘Hoeveel voor het opknappen van de straten?’ ‘Wat er nodig is!’ Toch heeft het gewerkt. Kiezers zijn niet zozeer overtuigd van haar politieke talent en daadkracht, maar – zoals wel vaker in de Italiaanse politiek – stemden op haar bij gebrek aan beter. ‘Laat zij het dan maar eens proberen, erger dan dit kan het niet worden.’ Het is geen motivatie om in te lijsten, maar het leverde haar wel 67% van de stemmen op gisteren. En nu is het afwachten. Krijgt la Raggi wel iets voor elkaar in Rome? Mocht dat zo zijn – wat ik hoop, en niet alleen voor mijn wervelkolom en mijn scooter – dan levert de Vijfsterrenbeweging zonder twijfel de volgende premier van Italië.