04-03-2006
Door Mischa Cohen

Martin Bril is overal. Op het podium, samen met Giphart en Chabot. Op de televisie, met ‘Evelien’, de serie. In de boekhandels, met twee nieuwe bundels. Maar ook onderweg naar Den Haag, voor een stukje in de Volkskrant. VN ging de weg op met een handelsreiziger in woorden. ‘Ik vertel van het leven en van het land. De geschiedenis van nu.’

‘Nee, er is echt heel weinig rock ‘n’ roll aan mij.’ Martin Bril geeft gas en zijn lichtgele Volvo 850 5Tr schiet de ringweg op. Hij is op weg naar Den Haag, voor een stukje over politiek – of over iets anders, mocht dat toevallig op zijn pad komen. Maar nu, in het donker, op de snelweg, gaat het over muziek. En dus over zijn voorkeur voor verdwaalde, treurige en korte levens: Sam Cooke, Elliott Smith, Eddie Hinton. Jazeker, hij is zelf ook veel alleen onderweg. En een voortijdig einde dreigde, niet eens zo lang geleden. Verder berusten overeenkomsten tussen zijn muziekhelden en zijn dagelijks leven...