Moeten we daders haten?

De heer Wilders is de laatste tijd begaan met het hoge libido van onze mannelijke vluchtelingen. Hij adviseert autochtone vrouwen hen te helpen door ze regelmatig te besproeien met pepperspray. Zoals u weet, wordt pepperspray gemaakt van Spaanse pepers, of in het geval van de heer Wilders: van lombok. Het goedje dat het zo pittig maakt, heet capsaïcine. Ik kwam echter een artikel tegen in het AD van 16 december 2014 (‘Mannen die pikant eten hebben meer testosteron’) waarin wetenschappelijk onderzoek uitwees dat capsaïcine juist libidoverhogend zou werken… Heeft de heer Wilders het mis? Helpt hij de arme vluchteling zo niet van de regen in de drup? U begrijpt mijn verwarring, wellicht kunt u mij helderheid verschaffen. – Frank Officier

Het is goed mogelijk dat het eten van capsaïcine libidoverhogend werkt, maar als het in de ogen wordt gespoten, lijkt de kans gering dat het libidoverhogend zou werken, tenzij je met waarlijke masochisten te maken hebt. Eet u vaak capsaïcine?

Ik zit met de zaak Demmink in mijn maag. Net als bij een voetbalwedstrijd wil ik vóór een partij zijn. De slachtoffers zijn bij mij niet in beeld. Nee, voor mij is het: volk, vertegenwoordigd door complotdenkers, of rechtsstaat? Waarbij ik naar rechtsstaat neig (de man is onschuldig), maar een affaire als de Teeven-deal laat zien dat dit wellicht een te naïeve gedachte is. Hoe dan ook: het idee van volksgericht (er stond eens een menigte voor ’s mans huis) stuit me ook weer zeer tegen de borst. Hoe verdeel ik mijn sympatie? Hoe regelen we dit beter? – Ronald, Tilburg

De zaak-Demmink heeft nooit mijn grote interesse gehad. Misschien ten onrechte, misschien zou ik me meer in hem moeten verdiepen. De vraag die u oproept, is echter belangrijker dan Demmink. Betekent sympathie voor de slachtoffers altijd afkeer van of zelfs haat jegens de daders? U kent ongetwijfeld de beroemde kerkelijke uitspraak, ik parafraseer: haat de zonde, niet de zondaar. Niemand is gebaat bij haat jegens Demmink en volkswoede zou weleens justitie kunnen beïnvloeden; ik vrees dat rechters niet ongevoelig zijn voor dergelijke sentimenten, hoewel ze dat zelf vast zouden ontkennen. Een rechtsstaat gaat juist uit van een onafhankelijke rechterlijke macht, dus geen volkswoede s.v.p. Over de slachtoffers van Demmink is mij weinig bekend. Mocht u voor het slapen gaan in beslag worden genomen door hem, denk dan aan zijn slachtoffers – gesteld dat hij schuldig is, uiteraard. Als het denken niet genoeg is, zou u een stichting kunnen oprichten. Of maak in een bejaardentehuis een praatje met eenzame bejaarden. Geen slachtoffers van Demmink, maar ook mensen die uw sympathie verdienen.

Ik heb van mijn vader geleerd dat spelletjes spelen tijdverspilling is. Hoe staat u daartegenover? U lijkt me ook al zo’n harde werker. – Sandra, Leiden

Mijn geliefde zei laatst: ‘Jij bent dol op spelletjes en je zult altijd weer in de verleiding komen om ze te spelen. Jij bent zo speels.’ Het ligt er natuurlijk aan over welke spelletjes we het hebben. In mijn jeugd speelde ik graag Monopoly, maar dat heb ik lang niet meer gedaan. Ik meen dat de laatste keer was toen ik met een gezin uit Eindhoven op vakantie in Griekenland was, maar wellicht heb ik de Monopoly wel verzonnen. Mijn vader zei altijd: ‘Alleen werken helpt.’ Ik zou zeggen: alleen spelen helpt. Maar in mijn geval is werken spelen, en leven eigenlijk ook. Ik citeer Rammstein, het lied ‘Spiel mit Mir’:
Spiel mit mir – ein Spiel
Spiel mit mir – ein Spiel
Spiel mit mir – weil wir alleine sind
Spiel mit mir – ein Spiel
Vater Mutter Kind
Overigens heb ik lang overwogen om de woorden ‘Spiel mit mir – weil wir alleine sind’ te gebruiken als motto bij mijn roman Onze oom.

Hoeveel vogelsoorten kunt u onderscheiden? Wordt het niet tijd dat de kinderen op de basisschool i.p.v. zoiets als topografie als prioriteit krijgen onderscheid te kunnen maken tussen wat ze om zich heen zien: de verschillende soorten vogels, bomen en planten, bijvoorbeeld? – Maria

Ik heb bijles nodig. Dringend.