Ze kijkt me aan, trekt haar wenkbrauwen op, knijpt haar ogen toe en zegt: ‘nee’. Ze weet dat ik gelijk heb en ze weet dat het moet. En juist daarom zegt ze nee.
Mijn jongste dochter (6 jaar) heeft het niet van een vreemde. Ook ik ben bovenmatig recalcitrant als iemand mij de les leest. Mijn eerste reactie – het gaat vanzelf, ik kan er niets aan doen – is ‘nee’, en pas als die is weggeëbd krijgen argumenten de ruimte. Maar hoe hoger iemand van de toren blaast, hoe sterker het gevoel aanzwelt dat mijn dochter als peuter treffend verwoordde: ‘Jij bepaalt mij niet’.
De irritantste betweters zijn fervente vegetariërs en veganisten. Op verjaardagsfeestjes, in de kantoorkantine of – in mijn geval – in de brievenrubriek van VN, op Facebook en na afloop van een lezing, weten de missionarissen badend in hun eigen gelijk haarfijn uit te leggen waarom het eten van dieren niet alleen...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.