<div class="wpg-element paragraph">
<p>12 januari 2005<br />Margalith Kleijwegt</p>
<p>Het is ijskoud in de residentie van de Iraakse ambassade te Wassenaar. Vanavond is er voor het eerst in jaren een ontvangst en nu blijkt de verwarming het niet te doen. De gasten nemen het ongemak voor lief. Iedereen applaudisseert extra enthousiast voor de negenendertig Iraakse rechters, directeuren van gevangenissen en politiefunctionarissen die vanavond hun Strategic Management Course afsluiten en morgen naar Bagdad terugvliegen.</p>
<p>‘Terug naar de hel’, verzucht een gevangenisdirecteur met de omvang van Jerommeke. ‘Er zitten vijfentwintighonderd gedetineerden in mijn gevangenis in Mosul’, zegt hij bijna trots. ‘En weet je wie het ergst zijn? De terroristen!’ </p>
</p></div>
<div style="width:451px; height:auto;" class="wpg-element image clear"><img decoding="async" src="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2005/12/4a03a2df-b5bc-4039-8721-6d1ec1b36ed3_1166105654322-Iraakse_rechters_01_4511.jpg" width="451" height="268" alt="Uiterst links medewerkster Rana Abbawi, rechts in blauw/roze jurk Parikhan Shawhi, eerste secretaris van de Iraakse ambassade"  /><em>Uiterst links medewerkster Rana Abbawi, rechts in blauw/roze jurk Parikhan Shawhi, eerste secretaris van de Iraakse ambassade</em></div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Drie weken lang reisden de mannen door Nederland en spraken ze met Nederlandse politiefunctionarissen, gevangenisdirecteuren en rechters hier. De cursus, mede gefinancierd door de Europese Unie, werd om veiligheidsredenen in het diepste geheim gegeven.</p>
<p>Drie weken lang kregen de mannen uit Irak ingeprent hoe belangrijk mensenrechten zijn. ‘Dat kunnen jullie makkelijk zeggen. Veiligheid is voor ons op dit moment minstens even cruciaal’, roepen ze om de beurt. En dat hebben de meesten aan den lijve ondervonden. In de cellen van de gevangenis van Mosul bij voorbeeld, zitten ook de brute moordenaars van familieleden van de gevangenisdirecteur. ‘En wij moeten deze man ervan overtuigen dat het belangrijk is om humaan met je gevangenen om te gaan,’ zo schetst Marinus de Hart een van de dilemma’s. Hij is de politiefunctionaris die samen met Hans de Wit van the Hague Forum for Judicial Expertise, deze bijzondere cursus leidde.</p>
<p>De negendertig mannen zeggen bijna plichtmatig heel dankbaar te zijn voor de Hollandse gastvrijheid, al vonden ze het verschrikkelijk moeilijk om van huis weg te zijn. ‘We kregen nauwelijks informatie over de situatie in Irak!’, roept een van de rechters. Hun verlangen om terug naar huis te gaan is bijna voelbaar. Het ambassadepersoneel loopt blij rond met bladen vol sinas met prik. Voor de Nederlandse gasten zijn er goedgevulde glazen met ijskoude rode wijn. In de kamer naast de keuken staat de hard liquor, prachtige flessen Johnny Walker whiskey en uitmuntende cognac blijven vrijwel onaangeroerd. Als het Iraakse bandje begint te spelen, beginnen de mannen meteen te dansen, om de ronde tafel met chrysanten heen. Hand in hand nemen ze de vloer, later volgen de vrouwen. Twee oudere rechters kijken toe, hun netbehaalde diploma ligt op hun schoot.</p>
</p></div>
