<div class="lead">
Genoeg schone energie voor alle Amerikaanse huishoudens in 2027 – Hillary Clinton heeft haar belangrijkste agendapunt voor de verkiezingscampagne. Is dat alleen strategie, of geeft Clinton echt om het klimaat?
</div>
Was het voor haar man in 1992 de zorg en de economie (waar we het campagne-zinnetje it’s the economy, stupid aan te danken hebben), zij zet haar kaarten op klimaatverandering. In 2027 moet 33 procent van alle elektriciteit uit duurzame bronnen komen – Obama koerste nog op 20 procent in 2030. De Democratische kandidaat Clinton wil 500 miljoen zonnepanelen bouwen, zeven keer zoveel als er nu in de VS staan.
Clinton zei gisteren in Iowa: ‘Ik wil dat het land zich weer grote, ambitieuze doelen stelt. Ik wil dat we weer aan onze toekomst werken en een van de beste manieren om dat te doen is door de uitdaging van klimaatverandering aan te gaan en ervoor te zorgen dat die in ons economisch voordeel uitpakt.&#8217;
De New York Times <a href="http://www.nytimes.com/2015/07/28/us/politics/hillary-clinton-lays-out-climate-change-plan.html" target="_blank">wijst</a> er op dat het strategisch een goede zet is. Het is voor de meeste Democraten op dit moment dé kwestie waar ze zich zorgen om maken, een perfect onderwerp om je mee af te zetten tegen de olieslurpende Republikeinen, je haalt er activisten mee in je kamp die weten hoe je campagne moet voeren en je trekt een nieuwe generatie geldschieters aan die om het milieu geven.
Zoals miljardair Tom Steyer, die heeft gezegd dat hij kandidaten steunt op voorwaarde dat zij met plannen komen die ertoe leiden dat de VS uiteindelijk alleen nog schone energie gebruikt. Steyer heeft diepe zakken, maar er zijn nog altijd veel meer miljardairs die gruwen van allerlei overheidsmaatregelen in de energiesector &#8211; zo wil Clinton subsidies weghalen bij de oliemaatschappijen om haar plannen te financieren.
Clinton hamert al langer op het klimaat. In december zei ze: ‘Als we nu doortastend optreden kunnen we de meest rampzalige gevolgen nog afwenden.’ De presidentskandidaat kreeg in het progressieve tijdschrift Mother Jones een pluim omdat zij niet terugschrikt voor de politieke gevolgen: wie de gevolgen van klimaatverandering echt wil aanpakken, moet de kiezer een harde boodschap zien te verkopen. Maar als minister van Buitenlandse Zaken heeft zij zich ook ingezet voor de export van het omstreden schaliegas. En Clinton zal niet alle milieuactivisten weten te overtuigen,  zolang zij zich niet openlijk keert tegen andere omstreden energieprojecten als de aanleg van een <a href="http://www.motherjones.com/environment/2015/04/hillary-clinton-climate-change-president">oliepijplijn</a> naar Canada voor de afname van olie gewonnen uit teerzand. Als minister van Buitenlandse Zaken heeft ze zich daar nog voor ingespannen.

Gerelateerd