<div class="lead">
Lang, heel lang, heeft Cor Boonstra niets van zich laten horen. Als ik me ooit weer eens begeef op het publieke toneel, dan moet dat met een knallende boodschap, moet de gevallen oud-bestuurder van Philips hebben gedacht.
</div>
Nou, dat is hem gelukt. Afgelopen week verscheen zijn biografie, waarin ‘Nederlands meest dwarse CEO’ de lezer trakteert op vele harde levenslessen als ‘een rake dreun voor je kop is heel gezond voor iedereen die het ver weet te schoppen’ en ‘angst is je vriend, en tevredenheid je vijand’. Ongetwijfeld diepte hij die op uit zijn roemloze einde bij Philips – Boonstra werd beschuldigd (en later vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs) van voorwetenschap bij zijn aandelen Endemol én veroordeeld voor zijn niet gemelde handel in obligaties Ahold toen hij daar commissaris was. Ook lag hij regelmatig onder vuur vanwege zijn hoge beloningen en riante optieregelingen. Daar lijkt een andere wijsheid uit zijn boek op te slaan: ‘anderhalf miljoen is genoeg voor elke topman in de wereld’. Toch staat hij ook nu nog steeds achter zijn eigen torenhoge beloningen, blijkt uit het betreffende hoofdstuk. ‘Het was véél, dat is waar. Maar het was natuurlijk niet té veel. Dat wil zeggen, het was precies wat er van tevoren afgesproken was.’
<q class="pull-left">Het was véél, dat is waar. Maar het was natuurlijk niet té veel.</q>
Opmerkelijk genoeg beschuldigt hij de huidige bedrijfstop precies van die passieve houding. Door het automatisme waarmee CEO’s hun jaarlijkse forse verhogingen accepteren, zijn hun beloningen volledig uit de hand gelopen, aldus Boonstra in een interview in de Volkskrant afgelopen weekend. ‘Er is een algemene tendens ontstaan van het-is-nooit-genoeg.’ En dan volgt zijn knallende boodschap: ‘Er zouden op zijn minst vijf leidinggevenden in Nederland tezamen moeten komen om met elkaar af te spreken dat ze een andere koers gaan kiezen.’ Neem een voorbeeld aan Paul Polman, doceert hij verder. ‘We hebben bij Unilever nu eindelijk een leider die bereid is nee te zeggen tegen aanbiedingen van de raad van commissarissen.’
Tja, zo ken ik er nog een, hoor ik veel bestuursvoorzitters meteen denken. Binnen de wereld van de grootverdieners spant Polman namelijk toch echt wel de kroon. Inderdaad heeft de voorman van Unilever zijn rechtmatige verhoging al meerdere jaren aan zich voorbij laten gaan, maar met een jaarlijkse inkomen van bijna tien miljoen euro is dat toch nauwelijks een offer te noemen. Zeker als je weet dat hij daarmee ongeveer 273 keer zoveel verdient als zijn gemiddelde werknemer.
Terug naar de levenslessen van Boonstra. ‘Je kunt niet iemand anders worden dan degene die je bent’, luidt nog een. Daar zou ik aan willen toevoegen: je kunt heel anders naar jezelf kijken dan de rest van de wereld dat doet. Hij heeft zelf nóóit geleden aan enige vorm van hebzucht, bezweert Boonstra in het interview. Natuurlijk, hij heeft het beter dan hij ooit dacht te zullen krijgen en hij geeft gemakkelijk geld uit. ‘Maar hebzucht ken ik niet. Totaal niet, totaal niet.’

Gerelateerd