<div class="lead">
De gesprekken van de dag, volgens de redactie. Vandaag: volwassenen lezen geen kranten meer, laat staan boeken. Ze kleuren liever, zelluf, want daar word je zo lekker rustig van.
</div>
&#8216;Dat kleuren voor volwassen heeft voor een complete gekte gezorgd op de markt voor kleurpotloden&#8217;, zegt Ruben Lagerwaard van kleurpotloden.nl in de <a href="http://www.volkskrant.nl/economie/luxe-kleurpotloden-zijn-nauwelijks-aan-te-slepen~a4260154/" target="_blank">Volkskrant</a>. Ze kosten vaak toch zo&#8217;n driehonderd euro per doos, maar zijn niet aan te slepen.
Toen ik een paar jaar terug in een boekwinkel werkte waren ze al razend populair, die kleurboeken. Met rode konen stonden dames en een enkele heer in rij. &#8216;Het wordt dan wel geen <a href="https://blendle.com/i/nrc-handelsblad/nieuwe-rembrandt-gevonden/bnl-nrc-20160309-1_01_8" target="_blank">Rembrandt</a>, maar je wordt er zo lekker rustig van.&#8217; Het kleurboek was vrijwel nooit een cadeautje, en paste meestal nog wel in het halfvolle tasje van de hobbywinkel. &#8216;Nee, lieverd. Die zijn niet voor kinderen&#8217;, hoorde ik regelmatig. Waarna een jongetje of een meisje van een jaar of zes het kleurboek – voor het netjes terugleggen – verbluft van alle kanten bekeek en tot een heel andere conclusie kwam.
In december stonden in de bestseller-toptien van Amazon vijf kleurboeken. Barnes &amp; Noble en WH Smith worden door de verkoop van het grote-mensen-kleurboek overeind gehouden. In Nederland zijn van Het enige echte kleurboek voor volwassenen al ruim een miljoen stuks verkocht. <a href="http://www.emerce.nl/nieuws/tmg-jaarcijfers" target="_blank">De jaarcijfers</a> van mediareus TMG schetsen een akelig beeld: op vrijwel alle vlakken loopt de omzet terug. Winst wordt er amper gemaakt, behalve (jawel) op de verkoop van kleurboeken.
Stilletjes aan dreigen de kleurboeken de boeken waar al iets in staat te verdringen. Je hoort het een peuter zeggen: &#8216;Zelf doen!&#8217;
&#8216;Mijn volwassen kinderen uit diverse huwelijken lezen geen van allen een krant&#8217;, schrijft Ruud van Ling uit Heerhugowaard in een brief aan de <a href="https://blendle.com/i/de-volkskrant/de-telegraaf-is-zeker-niet-de-enige-krant-met-problemen/bnl-vkn-20160310-6035422" target="_blank">Volkskrant</a>. &#8216;Argumenten: geen tijd voor, geen belangstelling voor (achtergronden en opinies interesseren hen geen zier!) en vooral te duur.&#8217;
Gelijk hebben ze, vindt hij. &#8216;Paul Jansen (De Telegraaf) die dag in, dag uit het ondergaan van de &#8216;krakende&#8217; coalitie VVD-PvdA voorzag. Rutte zit er nog steeds. Wat Leon de Winter en Nausicaa Marbe ergens van vinden weet de lezer ondertussen ook wel. NRC is &#8216;highly sophisticated&#8217;: daar mag je pas je mening geven als je minstens twee universitaire titels hebt. Het Parool is een voortreffelijke krant, voor Amsterdammers dan.&#8217;
Wacht, er is meer: &#8216;Voorts, in het spoor van de kranten, weekblad Elsevier, een trieste rechtse ouwemannenclub, door weinigen nog serieus genomen. HP/De Tijd en De Groene Amsterdammer: verrek, bestáán die nog?&#8217; Over Vrij Nederland heeft hij het niet. Die ligt vanzelfsprekend elke week weer vers op het nachtkastje van Ruud én kinderen.
&#8216;We moeten aanvaarden dat na de teloorgang van de grote warenhuizen straks de kranten aan de beurt zijn&#8217;, schrijft Ruud. Ingehaald door de loop der tijd.
Misschien moet de krant voortaan ingedeeld worden in witte, lege vlakken. Alleen een kop, de rest mag de lezer invullen. Zelf. &#8216;<a href="https://blendle.com/i/nrc-next/een-hoofd-voor-het-waterpijpcafe/bnl-nn-20160310-1_06_1" target="_blank">EEN HOOFD VOOR HET WATERPIJPCAFÉ</a>.&#8217; En kleuren maar. Daar worden ze vast lekker rustig van.

Gerelateerd