Hoofdredactioneel
Misschien ligt het aan de stralende herfstdagen of is het de eigen natuur, maar de behoefte om iets goeds in deze crisis te zien, is sterk. Gelukkig, blijkt ook uit dit weekblad, hoef je jezelf daarvoor niet eens zo voor de gek te houden.
Om te beginnen is er natuurlijk het gedeelde besef dat het zo niet langer kon. Hebzucht dient beteugeld te worden, anders gaat het mis.
De terugkeer van de staat als &#8216;schild ende betrouwen&#8217; van de burger is dan ook goed nieuws (pagina 14). Nog beter misschien is de terugkeer van het multilateralisme. Het duurde even, maar staten lijken nu tenminste effectiever samen te werken. Dat zou tot herstel van vertrouwen kunnen leiden dat nog van pas kan komen als we het weer over andere crises (klimaat, energie, armoede) moeten hebben (pagina 21).
De ideoloog Karl Marx moet maar niet terugkeren, maar de econoom is er al weer. In debatten valt zijn naam alsof hij nooit is weggeweest. Historisch misschien wat ongelukkig, maar hij is het voor de hand liggende symbool voor de fundamentele kritiek op Wall Street. Het is begrijpelijk dat het stof van Das Kapital wordt weggeblazen. Maar voor werkbare alternatieven moeten we toch elders zijn.
Misschien is de tijd wel rijp voor de terugkeer van klassieke sociaal-democraten zoals Hans Spekman (pagina 26). In zijn slobbertrui moet hij het opnemen tegen de krijtstreepjes. Hij weet alles van de oude wijken, maar niemand wil het horen. Volgens hem zijn de idealen van de PvdA ver naar de achtergrond gedreven in de drang alle politieke risico&#8217;s te beheersen.
Nu nog de terugkeer van de eigen verantwoordelijkheid van de burger, het parlement en de media. Want om het nu helemaal aan de staat over te laten, gaat ook weer wat ver.
fvexter@vn.nl