Ik weet iets van minderheidsgroepen die bij elkaar komen op grond van een klacht of grief die alle leden delen. Niet alleen wordt het zaak met de Ergste Klacht te komen, het verdient ook aanbeveling om het radicaalste statement paraat te hebben, anders ben je een softie.

Het meest aanmatigend zijn de blanke, linkse vrouwen die zichzelf trouwens wit noemen en mij heel rechts vinden, en die aan mij uitleggen dat ik niet zwart genoeg ben of niet ‘echt zwart’, zodat mijn ideeën over racisme eigenlijk niet tellen. Laat het aan blanken over om ook nog eens de baas te willen spelen over wie wel en wie eigenlijk niet gekwalificeerd zwart is. Ik heb dat altijd de overtreffende trap gevonden van wat je tegenwoordig ‘white privilege’ moet noemen. Ik hou het op horkerigheid.

Er zijn ook zwarte en bruine mensen die mij in alle opzichten ‘te licht’ bevinden, dat komt veel vaker voor; je wordt dan de mond gesnoerd op grond van je uiterlijk en kleur. Het lukt me niet dit als een...