Frans Pointl was een van de eerste schrijvers die vanuit het niets een televisiefenomeen werd. Het maakte hem bij collega’s weinig geliefd.

Dat waren nog eens andere tijden, vijfentwintig jaar geleden. De idyllische illusie dat schrijvers elkaars beste collega’s zijn, werd nog niet zo unaniem hoog gehouden als nu in het gilde. Zo maakte de kersverse AKO Literatuurprijswinnaar Louis Ferron tegenover interviewer Ischa Meijer van zijn hart geen moordkuil over het in zijn ogen belabberde niveau van enkele andere genomineerden. De schrijver van de bekroonde roman Karelische nachten sprak: ‘Het klinkt waarschijnlijk onhoffelijk jegens de jury van de AKO-prijs, maar ik vond het niet plezierig om op één lijn gesteld te worden met zo’n schrijver als Frans Pointl – ik schrijf toch een geheel ander en beter soort letterkunde – of een mager publiciste als Christine d’Haen.’

Die harde uitspraak leidde weer tot een negatieve uitspraak van Pointl, de letteren bleven kortom knetteren. Nu,...