In 1961 was Philippe Garrel dertien jaar en maakte zijn eerste filmpje, dat hij meteen na voltooiing vernietigde. Het duurde twee jaar voor hij zich waagde aan een nieuwe film, die ook buiten het amateurcircuit aandacht kreeg. Op zijn achttiende maakte hij zijn eerste speelfilm, die werd gepresenteerd op het festival van Cannes en op een ander festival, van Biarritz, onderscheiden met de Grand Prix. Ondanks die snelle start zijn er zevenendertig jaar en eenentwintig speelfilms later weinig naslagwerken waarin Garrels naam staat vermeld. Zijn films worden geselecteerd voor prominente festivals en regelmatig bekroond, maar worden zelden internationaal gedistribueerd.

In de tijd dat Jean-Luc Godard nog wel eens wat aardigs zei over vakgenoten, noemde hij Garrel ‘de beste filmer die mei 1968 heeft voortgebracht’. Voor Olivier Assayas is hij ‘het spreekwoordelijke miskende genie, de enig echte dichter in de huidige Franse cinema’.

De filmbetrokkenheid van Philippe Garrel liep...