Kort na middernacht. Een klop op de deur. Een onbekende vrouw vraagt, nerveus, of ik Kees ben. ‘Er is een ongeluk gebeurd.’ Ze leidt me de hoek om, waar mijn geliefde op straat ligt, in het donker, op de trambaan, in de regen. Van het zebrapad geschept door een taxi die haar niet had gezien. Ze was op weg naar mij. Ik denk: ze had dood kunnen zijn.
Uren later, in het ziekenhuis, komt het verlossende woord. Tot verbazing van de artsen heeft ze niets gebroken. De volgende ochtend mag ze, gebutst en gehavend, weer naar huis.
De dagen erna heb ik moeite mijn hoofd bij dit artikel te houden. Gedachten over Laurie Andersons Heart of a Dog worden gestoord door andere beelden, verhalen en vragen. De schrik in de ogen van mijn geliefde. De agent die met twee handen haar...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.