Vaderschapsverlof, snelwegen, politie-inzet bij voetbalwedstrijden: elk debat lijkt te draaien om ‘wat-heb-ik-eraan’. Jamal Ouariachi is het zat: wees eens niet zo egoïstisch.

Het zou voor een jonge vader als ik voor de hand liggen om een standpunt in te nemen in de discussie over het vaderschapsverlof, maar dankzij mijn werk kan ik zonder problemen ‘geen mening’ aankruisen. Schrijver, thuiswerker. Met de kakelverse zuigeling in mijn armen kan ik nog prima een krant lezen of aantekeningen maken voor een column, kort verhaal of roman.

Wel heb ik met ze te doen, met de kantoorklerken die drie dagen nadat hun leven volledig op z’n kop is gezet terug naar de koffieautomaat moeten – het tl-licht dat vanaf het systeemplafond in hun dodelijk vermoeide ogen brandt – en o, ik huiver bij de gedachte aan de bulldozerchauffeur die met twee uur slaap in zijn mik en zijn gedachten bij het kraambed, veilig moet zien te werken.

Maar goed, pech gehad, zeggen de tegenstanders van het...