Het duurt bij mij altijd even voordat ik de ernst van een situatie inzie. Se­cun­dair, zoals dat heet.

Het is nu iets meer dan een week geleden dat Oprah Winfrey, goed voor zo’n slordige 2,7 miljard, in een talkshow onthulde dat zij in Zwitser­land een ‘racistisch incident’ had meegemaakt. Zij was daar om het huwelijk te vieren van Tina Turner (we zijn nu al beland in een andere wereld), en ze liep zoals dat gaat een tassenwinkel binnen. (Hier scheiden zich niet alleen de wegen van de gewone mensen en de zeer rijken, maar ook van mannen en vrouwen. Ik loop nooit ‘zomaar’ een tassenwinkel binnen.) Oprah wil een tas zien, de verkoopster doet weigerachtig en zegt dat die ‘te duur’ voor haar is. Het is een tas van krokodillenleer, en hij kost 38.000 euro. Dit was Oprahs voorbeeld van racisme in Europa. Ik was er, zoals gezegd, niet diep van onder de indruk.

Waarom eigenlijk niet? Wie een beetje bekend is met de Afro-Ameri­kaanse geschiedenis, moet toegeven dat de weg...