Achtergrond

De VS hebben een traditie van grote packagedeals. Sinds 1973 (Yom Kippur) krijgt Israël structurele militaire steun. In 1977 werd het Camp David akkoord opgetuigd met enorme wapen leveranties aan Israël en de gematigde landen die het akkoord steunden (dezelfde als nu, maar ook aan Jordanië dat merkwaardig genoeg nu nog niet is opgedoken in het klantenlijstje). Sindsdien krijgt Israël om de tien jaar nieuwe voorraden/arrangementen, uitgesmeerd in de orde van $ 2 miljard per jaar. De huidige deal impliceert een stijging van 25%, een ‘afkoopsom’ voor Tel Aviv die moet worden uitgelegd als erkenning van het feit dat de VS deze keer meer oog heeft voor de Iraanse dreiging dan voor het lot van Israël zelf. Een deel van de hulp bestaat uit cash, wat meestal naar de Israëlische wapenindustrie vloeit om die ook zelf van ‘nationale’ orders te voorzien. De mega-wapendeals zijn zo langzamerhand een vast onderdeel van de Amerikaanse buitenland politiek. Er wordt zorgvuldig...