Eerst dit: veel pleit voor de wijze waarop Hanna Bervoets (1984) haar schrijverschap ontwerpt. Ze is een populaire lifestyle-columniste, maar reikt in haar fictie gelukkig hoger dan waar het in dat gemakkelijke feelgood-genre om draait. Haar laatste drie romans kun je als niet minder zien dan een toetsing van sociale en/of wetenschappelijke experimenten. In Alles wat er was (2013) gaat het om een groep mensen die in een schoolgebouw vastzitten, met een slinkende voedselvoorraad. In de toekomstroman Efter (2014) geldt verliefdheid als een ziekte, waar een groep jongeren tegen behandeld moet worden. In haar nieuwe roman, Ivanov, staat een (vroeg- en laat-twintigste-eeuws) onderzoek centraal waarbij de mens met een chimpansee wordt gekruist.
Zoveel is duidelijk: Bervoets is vooral een denkende schrijver, die zich in haar eigengereide...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.