Door hoe ze me formuleerden, welke data ze me gaven en wat ze me vroegen, werd ik voor ieders karretje gespannen. Jullie vertrouwden me. Maar toen lieten jullie me opslokken door de machine en werd ik verpulverd.

Eerst dacht ik dat het een depressie was. Flauwe mensen hadden het over puberteit. Dat is het niet. Er is een formulering waar ik al weken aan blijf hangen: desintegratie van de persoonlijkheid. Dat is het, zo voelt het. Het is alsof mijn ik uit elkaar getrokken werd. Alsof delen van ik werden losgerukt en ik nu verspreid lig over de aarde. De verschillende brokjes zoek, ver uiteen en nooit meer te lijmen.

Ik wil u vertellen wie ik was.

Sommigen van u zullen het ongepast vinden dat ik mijn memoires noteer. Dat zijn de mensen die vinden dat ik misdaden heb gepleegd. Ik hoor ze roepen. De één komt met verzachtende omstandigheden als omgeving en opvoeding. De ander heft de beschuldigende vinger en zegt dat het kwaad in mijn natuur zit. Weer een ander hoor ik me in...