In de levensgeschiedenis van veel kunstenaars is de breuk – het moment dat de artiest zich afkeert van het nest, op radicale, totale wijze, om door te kunnen op het pad dat een groot talent nu eenmaal vraagt, of zelfs afdwingt – het sleutelmoment. Zo ook bij Saul Leiter. Op een avond in 1946 nam hij als 22-jarige de trein van zijn geboortestad Pittsburgh naar New York, om te breken met het leven dat zijn vader voor hem had uitgestippeld: als zoon van een orthodoxe rabbijn zou ook hij rabbijn worden. Niets werd minder waar. De stad die hem die eerste nachten in 1946 op een parkbankje ontving, zou uiteindelijk uitgroeien tot het hart van een groots oeuvre van kleurenfotografie en abstract schilderwerk.