Miek Zwamborn (39)

Gulzigheid&Onmatigheid

‘Ik ben heel lang onmatig geweest in zwijgen. Mijn overgrootopa werd “de zwijger van Schiedam” genoemd en mijn vader is ook heel stil. Ik vond het lang moeilijk om te praten en ik heb mezelf echt moeten forceren om met mensen in gesprek te gaan. Eind 2006 vroeg een vriendin voor de grap wat mijn goede voornemens waren, en toen zei ik: “Ik ga leren praten.” Want het voelde frustrerend dat wanneer ik tussen mensen zat die een geweldig gesprek voerden, ik daar niet aan kon deelnemen. Dan was ik te langzaam of ik vond dat als ik dan maar één ding op een avond zei, het geniaal moest zijn en dan wordt het heel zwaar om in zo’n gesprek te stappen. Het gebeurde best vaak dat ik me midden in een gesprek heel eenzaam voelde, terwijl ik bij vrienden was. Iedereen had dan een mening, en ik wist niet wat ik ergens van vond. Ik zocht wel in mijn hoofd, maar vond niets wat erop aansloot. Ik had dat heel stille ook niet in de hand: het...