Zoals ooit Eckermann Goethe vergezelde, zo volgt nu Gerrit Jan Kleinrensink de schrijver Willem Brakman op zijn wegen. In de dubbelrol van vriend en biograaf. Opmerkelijk, want Brakman zegt dat hij biografieën haat. Hoe verloopt de samenwerking? Een tweegesprek.

Ian Hamilton begon, nadat hij een biografie had geschreven over de Amerikaanse dichter Robert Lowell, aan een levensbeschrijving van een nog lévende schrijver: de in afzondering levende J.D. Salinger. Het werd een uiterst fatsoenlijk boek, vond de biograaf, maar Salinger, die hoe dan ook niet gecharmeerd was van een tekst over hemzelf, begon een rechtszaak. Hamilton had zijn lesje geleerd. ‘Schrijf nooit een biografie van iemand die nog leeft,’ zei hij een paar jaar geleden in een lezing.

De meeste biografen kijken inderdaad wel uit. Zeldzaam zijn de biografen die een levend ‘object’ kiezen. In Nederland heb je er slechts één voorbeeld van: Gerrit Jan Kleinrensink (58) en de schrijver Willem Brakman (79). Dit ‘duo’...