Man, man. Muurvast zaten we hier beneden, opgegeven door de rest van Nederland. Creperen in de sneeuwwoestijn. TNT liet het al weken afweten, en nu gooide ook de politie het bijltje erbij neer, werd het vuilnis niet meer opgehaald, stonden bussen stil en keerden treinen terug voor Eindhoven. Hernia’s van het scheppen, veel zelfmedelijden. Daar sta je dan, zo’n vrouwtje. Baboesjka met bezem.

Nee, dan mannen! Die groeien onder zulke omstandigheden. Types die je normaal geen stuiver zou geven, beleven in gore-tex hun finest hour. Luuk trok met z’n takelwagen toeristen uit de soep, Hollandse jandoedels met zomerbandjes. Raymond duwde op zijn tractor een kilometer sneeuw uit het dal, en hier op de berg hadden we natuurlijk Sjef Rompen. Die van het Grondverzet. Die met een oprit vol gemotoriseerde jongensdromen, altijd lelijk, maar nu handig. Rompen had een sneeuwschuiver voor zijn kar gehangen, dat hebben we geweten. Zwaailichten aan, berg op, berg af, in de berm klonk applaus, maar hij...