En toen werd Suri­na­me onafhankelijk, in 1975, en omdat zo’n nieuw land verandering wil laten zien, werd er al snel gekozen voor een symbolische verandering die makkelijk in te voeren is en ook nog eens niets kost. Het sinterklaas­feest werd op de schop genomen en verbouwd tot iets anders: Gudu Pa, de Goede en Rijke Vader, die presentjes uitdeelt aan kinderen. Gudu Pa arriveerde waar vroeger altijd Sin­ter­klaas aankwam: bij de marinetrappen in Paramaribo, maar nu dus zonder die rondspringende, zwart geschminkte Pieten – want daar kleefde instinctief een oud, koloniaal luchtje aan. Het nieuwe feest werd enthousiast gepromoot, die eerste jaren van de onafhankelijkheid, maar een waar volksfestijn is het toch nooit geworden. Het is nog niet eenvoudig en eigenlijk behoorlijk paradoxaal een nieuwe traditie te willen beginnen, en wel per direct. Tegenwoordig kun je rond deze tijd in Para­ma­ri­bo weer gewoon Zwarte Pie­ten tegenkomen; misschien vanwege de vele...