Sander Donkers snapt het niet, het referendum. Hij weet bijna niks van Oekraïne, en hij is zeker niet de enige. Als ze wílden dat we het begrepen, hadden ze het wel beter uitgelegd.

Het is weinig verheffend, maar tegenover dat referendum heb ik van het begin af aan de houding gehad van een puber die in de zomervakantie door zijn ouders wordt meegesleurd naar een museum voor abstracte kunst. Met hangende schouders en ferme tegenzin slof ik er achteraan, mokkend dat ik niet in de branding naar dat meisje in die witte bikini kan liggen staren. Écht? Djiez. Moet dit? WTF!?… *rolt met ogen*

Natuurlijk geeft dat geen pas. Een referendum is, net als abstracte kunst trouwens, een belangrijke verworvenheid, een sieraad voor een vrije, open samenleving. En het is nogal kleinzielig om er alleen maar tegen te zijn omdat het ons door de strot werd gedrukt door twee mannen die van ons, laten we eerlijk zijn, al lang een stevige mediapauze hadden verdiend vóórdat ze met matrozenpet,...