Het idee

‘Is dit nou alles? Ga ik dit de rest van mijn leven doen?’ Ilja Klink had nog maar drie jaar lesgegeven toen ze de grenzen van het leraarschap al in zicht kreeg. ‘Ik had me er helemaal op gestort, ik hield van mijn leerlingen op het Amsterdamse Barlaeus gymnasium, ik had er ook veel geleerd. Ik had een eerste eigen lesprogramma ontwikkeld, het Europees Jeugdparlement opgezet, was mentor geweest en leerjaarcoördinator. Maar nu viel er voor mijn gevoel niets nieuws meer op te zetten en ik dacht: ik ben docent Engels, dus ik kan niets anders, dit is het dan. Ik redeneerde vanuit dat ouderwetse paradigma en wist toen nog niet dat het ook anders kon. Ik ging me vervelend gedragen en ik kon niet meer de leukste en de best mogelijke docent zijn voor mijn leerlingen.’

Ze vroeg haar rector om advies. Hoe zou ze zich verder kunnen ontwikkelen? ‘Hij stelde voor dat ik toetsen zou kunnen gaan maken voor het Cito. En ik schrok, ik was dertig en dacht: shit, moet ik dit...