Baat het niet, het schaadt ook niet. Dat zeiden we toen we Cliffords elixer kochten. Mijn vriendin kende Clifford van Schiphol, daar werkten ze allebei. We waren dus in vertrouwde handen, ook al zag Clifford er nu anders uit. Hij droeg een verentooi en stond achter een kraampje met geneeskunst, zoals een stuk boomschors dat hij net uit de Bijlmerse bosjes had opgeraapt en vijf Bacardi-flessen waar nu iets anders in zat. Elixers. De mannen in ons gezelschap kregen een dubbele dosis, want die hadden er duidelijk geen zin in. Wij wel. Doe ‘ns gek, laat het los. Zoiets.

Nu is Kwakoe – want daar gebeurde het – juist zo’n leuk festival omdat het losgelaten wordt. Hier geen Hollandse controlezucht. Even hoort het Bijlmerbos bij de overzeese gebiedsdelen in plaats van andersom. Compleet met stralend weer en rimpelkoppen naast een doorgezaagde oliebarrel vol saté. Eten, dansen en elixers. Goed voor de potentie en ‘onderhoud van de vrouwelijke geslachtsorganen’ (sic). We dronken onze glazen...